MUTAF
28-07-2011, 03:42
Tekirdağ Kumbağdaki yazlıktayız ailecek. Yeğenimle denize gidiyoruz hergun.
Bugunde su çok temiz ve sıcaktı. Dubalara kadar açılıp orada takılıyoruz yüzüyoruz felan. Derinlikte 2.50 civarı.
10-12 yaşlarında bir kız çocuğuda bi o yana bi bu yana yuzuyor. Normalde çok kalabalık olur deniz ama o an bizim olduğumuz yerde sadece yeğen ve ben vardık. o kız çocuğuda bizim tutunduğumuz dubalara doğru yaklaştı, o güzel yuzen kız çocugu bi anda suya gömüldü, 1 daldı,2 daldı derken anladım boğuluyor, yardım edin diye seslendi. onunda bulundugu yer dubalara 3 metre iç mesafe ama derinlik yinede 2 metrenin üzerinde. çaprazımızda olduğu için banada 7-8 metre uzaktaydı. Boğulduğunu farkedince hemen davrandım yuzerek yetiştim ona. kendimde çok iyi yuzme bilmiyorum ve onu tutarak sudan yukarı cektim. bu sefer ben battım suya. ayaklarım yere değdi ve zıpladım tekrar yukarı çıkıp onu tekrar 2 3 metre ileriye fırlattım. tekrar suya girdim. kendim yuzme bilmesemde en azından o derinlikte heyecan yapmadan kendimi yukarı çıkarabiliyordum. tabi daha önce birini kurtarma tecrubemde olamdığı için kendimce hareket ettim. tekrar bir kaç kulaçla yaklaştım ve onu yakalayıp suyun üzerinde durmasını sğaladım. tabi o esnada su ağzımla aynı hizada hemen hemen. 3-5 adım atarak daha sığ yere çıkıp kızı bıraktım. Kızın o anki korkusu sürekli gözümün önunde. gercekten hiç yuzme bilmesem veya o an heyecan yapıp mudahele edemesem ve kıza birşey olsa kendimi affetmezdim..
Kız çıkınca iyimisin dedim, iyiyim tesekkür ederim dedi. Harika bir duyguydu o an benim için.
16 yaşımda Hamza Yerlikaya spor salonunun yuzme havuzunda benimde başıma geldi bu olay.
Bir arkadaş arkamdan iteldi, olimpik havuzun dibine bastım çıkamadım yukarıya. 10 metre uzaktan 2 kişi gelip çektiler beni dısarı.
Bu iki olayı sanırım hiç unutmucam...
Bugunde su çok temiz ve sıcaktı. Dubalara kadar açılıp orada takılıyoruz yüzüyoruz felan. Derinlikte 2.50 civarı.
10-12 yaşlarında bir kız çocuğuda bi o yana bi bu yana yuzuyor. Normalde çok kalabalık olur deniz ama o an bizim olduğumuz yerde sadece yeğen ve ben vardık. o kız çocuğuda bizim tutunduğumuz dubalara doğru yaklaştı, o güzel yuzen kız çocugu bi anda suya gömüldü, 1 daldı,2 daldı derken anladım boğuluyor, yardım edin diye seslendi. onunda bulundugu yer dubalara 3 metre iç mesafe ama derinlik yinede 2 metrenin üzerinde. çaprazımızda olduğu için banada 7-8 metre uzaktaydı. Boğulduğunu farkedince hemen davrandım yuzerek yetiştim ona. kendimde çok iyi yuzme bilmiyorum ve onu tutarak sudan yukarı cektim. bu sefer ben battım suya. ayaklarım yere değdi ve zıpladım tekrar yukarı çıkıp onu tekrar 2 3 metre ileriye fırlattım. tekrar suya girdim. kendim yuzme bilmesemde en azından o derinlikte heyecan yapmadan kendimi yukarı çıkarabiliyordum. tabi daha önce birini kurtarma tecrubemde olamdığı için kendimce hareket ettim. tekrar bir kaç kulaçla yaklaştım ve onu yakalayıp suyun üzerinde durmasını sğaladım. tabi o esnada su ağzımla aynı hizada hemen hemen. 3-5 adım atarak daha sığ yere çıkıp kızı bıraktım. Kızın o anki korkusu sürekli gözümün önunde. gercekten hiç yuzme bilmesem veya o an heyecan yapıp mudahele edemesem ve kıza birşey olsa kendimi affetmezdim..
Kız çıkınca iyimisin dedim, iyiyim tesekkür ederim dedi. Harika bir duyguydu o an benim için.
16 yaşımda Hamza Yerlikaya spor salonunun yuzme havuzunda benimde başıma geldi bu olay.
Bir arkadaş arkamdan iteldi, olimpik havuzun dibine bastım çıkamadım yukarıya. 10 metre uzaktan 2 kişi gelip çektiler beni dısarı.
Bu iki olayı sanırım hiç unutmucam...