zabataygatör
01-11-2007, 02:46
> > Vaktiyle birbirini çok seven iki kardes varmis....
> > Büyügü Halil....
> > Küçügü ise ibrâhim...
> > Halil, evli çocuklu.
> > ibrahim ise bekârmis...
> > Ortak bir tarlalari varmis iki kardesin...
> > Ne mahsul çikarsa, iki pay ederlermis..
> >
> > Bununla geçinip giderlermis. ..
> > Bir yil, yine harman yapmislar bugdayi.
>
> > ikiye ayirmislar.. ..
> > is kalmis tasimaya....
> > Halil, bir teklif yapmis :
> > ibrahim kardesim ; Ben gidip çuvallari getireyim. Sen bugdayi
> bekle. Peki abi demis ibrahim...
>
> > Ve Halil gitmis çuval getirmeye... .
> > O gidince, düsünmüs ibrahim:
> > Abim evli, çocuklu. Daha çok bugday lazim onun evine
> > Böyle demis ve,
> > Kendi payindan bir miktar atmis onunkin! e...
>
> > Az sonra Halil çikagelmis.
> > Haydi ibrahim...! Demis, önce sen doldur da tasi ambara.
> > Peki abi...!
> > ibrahim, kendi yiginindan bir çuval doldurup düser yola..
>
> > O gidince, Halil'i düsünür bu defa:
> > Der ki:
> > Çok sükür, ben evliyim, kurulu bir düzenim de var.
> > Ama kardesim bekâr.
> > O daha çalisip, para biriktirecek. Ev kurup evlenecek.
>
> > Böyle düsünerek,
> > Kendi payindan atar onunkine birkaç kürek.....
> > Velhasil, biri gittiginde, öbürü, kendi payindan atar onunkine. Bu,
> böyle sürüp gider.....
> > Ama birbirlerinden habersizdirler.
> > Nihayet aksam olur.
> > Karanlik basar.
> > Görürler ki, bitmiyor bugdaylar.
> >
> > Hatta azalmiyor bile....
>
> > Hak teala bu hali çok begenir.
> > Bugdaylarina bir bereket verir, bir ber! eket verir ki ...
> > Günlerce tasir iki kardes, bitiremezler .
> > sasarlar bu ise...
> > Aksine çogalir bugdaylari.
> > Dolar tasar ambarlari.
> > Bugün "Bereket" denilince, bu kardesler akla gelir.
> > Bu bereketin adi : Halil ibrahim bereketidir.
> > Büyügü Halil....
> > Küçügü ise ibrâhim...
> > Halil, evli çocuklu.
> > ibrahim ise bekârmis...
> > Ortak bir tarlalari varmis iki kardesin...
> > Ne mahsul çikarsa, iki pay ederlermis..
> >
> > Bununla geçinip giderlermis. ..
> > Bir yil, yine harman yapmislar bugdayi.
>
> > ikiye ayirmislar.. ..
> > is kalmis tasimaya....
> > Halil, bir teklif yapmis :
> > ibrahim kardesim ; Ben gidip çuvallari getireyim. Sen bugdayi
> bekle. Peki abi demis ibrahim...
>
> > Ve Halil gitmis çuval getirmeye... .
> > O gidince, düsünmüs ibrahim:
> > Abim evli, çocuklu. Daha çok bugday lazim onun evine
> > Böyle demis ve,
> > Kendi payindan bir miktar atmis onunkin! e...
>
> > Az sonra Halil çikagelmis.
> > Haydi ibrahim...! Demis, önce sen doldur da tasi ambara.
> > Peki abi...!
> > ibrahim, kendi yiginindan bir çuval doldurup düser yola..
>
> > O gidince, Halil'i düsünür bu defa:
> > Der ki:
> > Çok sükür, ben evliyim, kurulu bir düzenim de var.
> > Ama kardesim bekâr.
> > O daha çalisip, para biriktirecek. Ev kurup evlenecek.
>
> > Böyle düsünerek,
> > Kendi payindan atar onunkine birkaç kürek.....
> > Velhasil, biri gittiginde, öbürü, kendi payindan atar onunkine. Bu,
> böyle sürüp gider.....
> > Ama birbirlerinden habersizdirler.
> > Nihayet aksam olur.
> > Karanlik basar.
> > Görürler ki, bitmiyor bugdaylar.
> >
> > Hatta azalmiyor bile....
>
> > Hak teala bu hali çok begenir.
> > Bugdaylarina bir bereket verir, bir ber! eket verir ki ...
> > Günlerce tasir iki kardes, bitiremezler .
> > sasarlar bu ise...
> > Aksine çogalir bugdaylari.
> > Dolar tasar ambarlari.
> > Bugün "Bereket" denilince, bu kardesler akla gelir.
> > Bu bereketin adi : Halil ibrahim bereketidir.