osmann
27-08-2008, 09:40
M.ŞEVKET EYGİ
Bir gün tepem atsa, mukaddesatımıza azgınca saldıran dinsiz, densiz, donsuz bir kişiye hitaben “Bre namussuz, bre şerefsiz, bre edepsiz, bre densiz, bre donsuz!.. Yeter artık...” üsluplu ağır ve hakaretamiz bir yazı yazsam, dinsizin adını da versem... Ne olur biliyor musunuz? Bu yazım çok okunur. Normal şartlarda beni hiç okumayan vatandaşlar da okur. Gazetelerde, internet sitelerinde “Eygi, Filancaya verdi veriştirdi... Eygi’nin yazısını köpek okusa, kudurur...” şeklinde yorumlar yapılır.
Ertesi gün Falan bana ağır bir cevap verir. “Bre gerici, bre alçak, bre şerefsiz, bre karanlık adam!.. Yeter artık...”
Gazeteler, internet haber siteleri bu sefer “Falan, Eygi’ye cevap verdi, yerin yedi kat dibine batırdı. Bunları köpek yese kudurur...” diye yorumlar yapar.
Farz edin bu polemik beş gün sürdü. Her yeni gün, bir öncekinden daha ağır, daha yenilip yutulmaz hakaretler, ithamlar, saldırılar...
Milyonlarca kişi zevk ve heyecanla bu kavgayı takip eder.
“Okudun mu Eygi, adamı ne hale getirmiş...”, “Gördün mü Falan Eygi’yi sıçan deliğine kaçırmış...”
Neticede bendenizin ve Falan’ın şöhret-i kâzibelerimiz (yalancı ünlerimiz) artar.
Horoz döğüşünden şehevî zevk alanlar tatmin olur.
Bir hareket, bir heyecan ki sormayın. O hareketin yanında bereket de var mı? Yok yok yok.
İyi yetiştirilmemiş, iyi eğitim görmemiş, iyi ve yüksek ahlâk ve karakter terbiyesi almamış toplumlarda polemiklere, ağız dalaşlarına, kavgalara karşı büyük bir merak ve tutkunluk vardır.
Hüseyin Rahmi’nin Tesadüf adlı romanının başındaki mahalle kavgası ne kadar güzel, eğlendirici ve güldürücüdür. O bir edebiyat kitabıdır ve oradaki kavga zararlı değildir.
Benim yukarıda anlattığım hayalî kavga ise çok zararlıdır.
Bazen, bence önemli olan bir kültür veya uyarı yazısı kaleme alırım. Çareler, çözümler teklif ederim. Yapıcı tenkitler ve daha nice faydalı şeyler yazarım. Bu yazım pek ilgi görmez. Çok nadir olarak bir polemiğe girersem, o yazım, faydalı ve olumlu yazımdan on kere daha çok okunur.
Kavgaların, polemiklerin, ağız dalaşlarının, küfürleşmelerin, “Ulan şerefsiz!.. Bre namussuz!..” salvolarının boş ve faydasız olduğunu bir anlayabilsek...
Bir gün tepem atsa, mukaddesatımıza azgınca saldıran dinsiz, densiz, donsuz bir kişiye hitaben “Bre namussuz, bre şerefsiz, bre edepsiz, bre densiz, bre donsuz!.. Yeter artık...” üsluplu ağır ve hakaretamiz bir yazı yazsam, dinsizin adını da versem... Ne olur biliyor musunuz? Bu yazım çok okunur. Normal şartlarda beni hiç okumayan vatandaşlar da okur. Gazetelerde, internet sitelerinde “Eygi, Filancaya verdi veriştirdi... Eygi’nin yazısını köpek okusa, kudurur...” şeklinde yorumlar yapılır.
Ertesi gün Falan bana ağır bir cevap verir. “Bre gerici, bre alçak, bre şerefsiz, bre karanlık adam!.. Yeter artık...”
Gazeteler, internet haber siteleri bu sefer “Falan, Eygi’ye cevap verdi, yerin yedi kat dibine batırdı. Bunları köpek yese kudurur...” diye yorumlar yapar.
Farz edin bu polemik beş gün sürdü. Her yeni gün, bir öncekinden daha ağır, daha yenilip yutulmaz hakaretler, ithamlar, saldırılar...
Milyonlarca kişi zevk ve heyecanla bu kavgayı takip eder.
“Okudun mu Eygi, adamı ne hale getirmiş...”, “Gördün mü Falan Eygi’yi sıçan deliğine kaçırmış...”
Neticede bendenizin ve Falan’ın şöhret-i kâzibelerimiz (yalancı ünlerimiz) artar.
Horoz döğüşünden şehevî zevk alanlar tatmin olur.
Bir hareket, bir heyecan ki sormayın. O hareketin yanında bereket de var mı? Yok yok yok.
İyi yetiştirilmemiş, iyi eğitim görmemiş, iyi ve yüksek ahlâk ve karakter terbiyesi almamış toplumlarda polemiklere, ağız dalaşlarına, kavgalara karşı büyük bir merak ve tutkunluk vardır.
Hüseyin Rahmi’nin Tesadüf adlı romanının başındaki mahalle kavgası ne kadar güzel, eğlendirici ve güldürücüdür. O bir edebiyat kitabıdır ve oradaki kavga zararlı değildir.
Benim yukarıda anlattığım hayalî kavga ise çok zararlıdır.
Bazen, bence önemli olan bir kültür veya uyarı yazısı kaleme alırım. Çareler, çözümler teklif ederim. Yapıcı tenkitler ve daha nice faydalı şeyler yazarım. Bu yazım pek ilgi görmez. Çok nadir olarak bir polemiğe girersem, o yazım, faydalı ve olumlu yazımdan on kere daha çok okunur.
Kavgaların, polemiklerin, ağız dalaşlarının, küfürleşmelerin, “Ulan şerefsiz!.. Bre namussuz!..” salvolarının boş ve faydasız olduğunu bir anlayabilsek...