melek73
23-03-2006, 11:10
HERKESİN HIRSIZ OLDUĞU ÜLKE
Herkesin hırsız olduğu bir ülke varmış,ama istisnasız herkesin. Gece
olunca,insanlar maymuncuklarını ve fenerlerini yanına alır ve komşusunun
evini soymaya gidermiş. Gün doğarken geri döndüklerinde torbalarını
doldurur,yüklerini alırlarmış.
Ama her seferinde kendi evlerini de soyulmuş bulurlarmış. Ülkede kimse
kaybetmezmiş,çünkü herkes birbirinden çalar ve bu dolaşım son kişi ilk
kişiden çalana kadar sürermiş.
Bir gün, nasıl olmuşsa, dürüst bir adam ortaya çıkmış.Gece olduğunda,çanta
ve fenerle dışarı çıkmaktansa evinde kalıp çalışmayı tercih edermiş.
Hırsızlar geldiğinde evde ışık yandığını görüp soymak için içeri
girmezlermiş. Ve bu durum bir süre devam edince, ahali bir konunun
açıklığa kavuşmasını istemiş: "Çalmadan yaşamak senin tercihin, ama
başkalarını bir şey yapmaktan alıkoymaya hakkın yok."demişler.
Bunun üzerine dürüst adam, geceleri evinden çıkar, fakat hiçbir şey
çalmaz, döndüğü zaman evini hep soyulmuş bulurmuş. Adamın bir haftadan
daha az bir sürede, yiyecek tek bir şeyik almamış ve ülkeyi terketmek
zorunda kalmış. Daha iyi soygun yaparak zenginleşenler kendileri için
soygun yapmak üzere maaşlı hırsızlar
tutmaya başlamışlar.
Zengin-Fakir ayrımı giderek çoğalmış. Zenginler mallarını korumak için
polis teşkilatı ve hapishaneler kurmuşlar ve kendi mallarının çalınmasını
yasa dışı ilan etmişler.
Ancak yoksulların mallarını çalmak hala serbestmiş.
Bir süre geçtikten sonra,artık kimse soymaktan ve soyulmaktan söz etmez
olmuş. Çünkü yoksulların çoğu ya açlıktan ölmüş ya da ülkeyi terketmişler.
Zenginler ve maaşlı soyguncular ise soyacak kimse kalmadığı için
servetlerini yitirmeye başlamışlar. S
onunda zenginler eski düzeni yeniden sağlamak için dürüst adamı başa
getirmeye karar vermişler. Ancak dürüst adamın evine gittiklerinde sadece
yerde yazılı bir kağıt varmış. Kağıtda şunlar yazıyormuş:
"Bir insan sadece dürüst olduğu için aranıyorsa her şey için çok geç olmuş
demektir"
Herkesin hırsız olduğu bir ülke varmış,ama istisnasız herkesin. Gece
olunca,insanlar maymuncuklarını ve fenerlerini yanına alır ve komşusunun
evini soymaya gidermiş. Gün doğarken geri döndüklerinde torbalarını
doldurur,yüklerini alırlarmış.
Ama her seferinde kendi evlerini de soyulmuş bulurlarmış. Ülkede kimse
kaybetmezmiş,çünkü herkes birbirinden çalar ve bu dolaşım son kişi ilk
kişiden çalana kadar sürermiş.
Bir gün, nasıl olmuşsa, dürüst bir adam ortaya çıkmış.Gece olduğunda,çanta
ve fenerle dışarı çıkmaktansa evinde kalıp çalışmayı tercih edermiş.
Hırsızlar geldiğinde evde ışık yandığını görüp soymak için içeri
girmezlermiş. Ve bu durum bir süre devam edince, ahali bir konunun
açıklığa kavuşmasını istemiş: "Çalmadan yaşamak senin tercihin, ama
başkalarını bir şey yapmaktan alıkoymaya hakkın yok."demişler.
Bunun üzerine dürüst adam, geceleri evinden çıkar, fakat hiçbir şey
çalmaz, döndüğü zaman evini hep soyulmuş bulurmuş. Adamın bir haftadan
daha az bir sürede, yiyecek tek bir şeyik almamış ve ülkeyi terketmek
zorunda kalmış. Daha iyi soygun yaparak zenginleşenler kendileri için
soygun yapmak üzere maaşlı hırsızlar
tutmaya başlamışlar.
Zengin-Fakir ayrımı giderek çoğalmış. Zenginler mallarını korumak için
polis teşkilatı ve hapishaneler kurmuşlar ve kendi mallarının çalınmasını
yasa dışı ilan etmişler.
Ancak yoksulların mallarını çalmak hala serbestmiş.
Bir süre geçtikten sonra,artık kimse soymaktan ve soyulmaktan söz etmez
olmuş. Çünkü yoksulların çoğu ya açlıktan ölmüş ya da ülkeyi terketmişler.
Zenginler ve maaşlı soyguncular ise soyacak kimse kalmadığı için
servetlerini yitirmeye başlamışlar. S
onunda zenginler eski düzeni yeniden sağlamak için dürüst adamı başa
getirmeye karar vermişler. Ancak dürüst adamın evine gittiklerinde sadece
yerde yazılı bir kağıt varmış. Kağıtda şunlar yazıyormuş:
"Bir insan sadece dürüst olduğu için aranıyorsa her şey için çok geç olmuş
demektir"