melek73
30-03-2006, 13:21
> > Mart ayi gelmisti ama kizim hala okumaya gecmemisti. Odevlerini
>
> > > yapmamak icin bir suru bahane buluyordu. Elimden geldigince
>
> > > ilgileniyor, calisma sevki kazanmasi icin cabaliyordum. Ancak
>
> > > hicbir gelisme yoktu. Adeta inatla okuma-yazma ogrenmemeye calisiyor
>
> > >
>
> > > gibiydi. Ogretmenligin kazandirdigi butun deneyimlerimi
>
> > > kullaniyor,
>
> > >
>
> > > hicbirinin ise yaramadigini gordukce panigim artiyordu.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Kizimdan bir yas kucuk oglum ve henuz yedi aylik bebegimden
>
> > >
>
> > > calabildigim her dakikayi kizima ayiriyor, ancak ogretmeniyle
>
> > > her
>
> > >
>
> > > konustugumda buyuk bir dus kirikligi ile eve donuyordum.
>
> > > 'Kizim acaba
>
> > >
>
> > > geri zekali mi' diye dusundugum oluyor, bu dusunceler yuzunden
>
> > >
>
> > > beynimin zonklamasini gecirmek icin iki, uc tane agri kesici
>
> > > almak
>
> > >
>
> > > zorunda kaliyordum.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > O soguk mart aksaminda, sonmeye yuz tutmus sobanin yaninda,
>
> > > kizima
>
> > >
>
> > > heceleri sokturebilmek icin ugrasirken, onun ilgisizligi kalan
>
> > > son
>
> > >
>
> > > sabrimi da tuketti. Aylarin birikimiyle kizi mi omuzlarindan
>
> > > tutup,
>
> > >
>
> > > silktim ve minicik yanagina hatirladikca utandigim' bir tokat
>
> > > attim.
>
> > >
>
> > > Yanagi kipkirmizi oldu. Saskin ama kizgin bakti. Aglamamak
>
> > > icin minik
>
> > >
>
> > > dudaklarini surekli bukuyor, bakislari kalbimin otelerine
>
> > > dogru ok
>
> > >
>
> > > gibi ilerliyordu.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Sessizligi bozan ben oldum.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > "Neden? Nazlihan neden? Nicin okumayi ogrenmek icin gayret
>
> > >
>
> > > gostermiyorsun? Sen aptal degilsin. Neden kendine aptalmissin
>
> > > gibi
>
> > >
>
> > > davranilmasina izin veriyorsun?"
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Bir an durdu, sonra sesinin butun yirticiligi ve kiniyle,
>
> > > "Cunku ben
>
> > >
>
> > > okumak istemiyorum" diye haykirdi. Kulaklarima inanamiyordum.
>
> > > Yuksek
>
> > >
>
> > > tahsil yapip, iyi bir gelecegi olacagini dusledim biricik
>
> > > kizim,
>
> > >
>
> > > benim, ben ogretmen Emine Ozgenc'in kizi "Okumak istemiyorum"
>
> > > diye
>
> > >
>
> > > bagiriyordu.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Hayal kirikligi ve saskinlik icerisinde "Neden?" diye
>
> > > sorabildim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > "Cunku ben senin gibi okuyup, ogretmen olup, cocuklarimi evde
>
> > > yalniz
>
> > >
>
> > > birakip ise gitmeyecegim, Calismayacagim, Ben sadece anne
>
> > > olacagim."
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Kizim konusmuyor, adeta beni tokatliyordu.
>
> > > Basim donuyor, gozum
>
> > >
>
> > > karariyor, bu sozlerin gercekten kizima mi ait oldugunu
>
> > > anlamaya
>
> > >
>
> > > calisiyordum. Evet bu sozleri bana yedi yasindaki kizim
>
> > >
>
> > > soyluyordu. "Insan simdi bayilmaz da ne zaman bayilir" di ye
>
> > >
>
> > > dusundum. Sanki, birden, gozlerimin onunde bir sinema perdesi
>
> > > acildi
>
> > >
>
> > > ve aci bir film oynamaya basladi. Yozgat'in Nohutlu
>
> > > Tepesi'nde, o her
>
> > >
>
> > > cikisimda hic bitmeyecegini dusundugum yokusun basindaki bir
>
> > > turlu
>
> > >
>
> > > isitamadigim evi hatirladim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > 12 Eylul sonrasi, esimin (bircok insana yapildigi gibi) hic
>
> > >
>
> > > anlayamadigim bir tarzda ve sebepsizce tutuklanip cezaevine
>
> > >
>
> > > goturulusu. Aylarca tutuklu oldugu halde mahkemenin bir turlu
>
> > >
>
> > > baslamayisi. Yillarca suren ve benim, esimin neden
>
> > > tutuklandigini
>
> > >
>
> > > beraat ettikten sonra bile anlamadigim mahkemeler. Bakamadigim
>
> > > icin
>
> > >
>
> > > dokuz aylik oglumu Samsun'a, anneme birakmam.
>
> > > Bakici ve anaokulu
>
> > >
>
> > > masraflarini karsilayamadigim icin, iki yasindaki kizimi her
>
> > > gun
>
> > >
>
> > > calistigim liseye goturusum. Yavrumun ogretmenler odasinda
>
> > >
>
> > > koltuklarda uyuyusu. Uykusunun en derin yerinde calan teneffus
>
> > >
>
> > > ziliyle yavrumun firlayip koltuklara oturusu.
>
> > > Sonra mudurun beni
>
> > >
>
> > > cagirip, "Bak Emine Hanim, biliyorum zor durumdasin ama seni
>
> > > goren
>
> > >
>
> > > herkes cocugunu okula getirmeye basladi.
>
> > > Burasi cocuk yuvasi degil
>
> > >
>
> > > ki. Bir daha kizini okula getirme" deyisi. O gunden sonra iki
>
> > > bucuk
>
> > >
>
> > > yasindaki kizimi o koskoca, o sopsoguk evde, yalniz basina
>
> > > birakip,
>
> > >
>
> > > donene kadar kizimi korumasi icin Allah'a yalvarislarim.
>
> > > Acikir ve
>
> > >
>
> > > susar diye etrafa biraktigim su bardaklari ve yiyecekler. Her
>
> > > aksam
>
> > >
>
> > > eve dondugumde yavrumu bir kosede battaniyenin altinda
>
> > > buzusmus
>
> > >
>
> > > bulusum.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > "Yavrum, iyi misin? Korktun mu?" diye sorunca, "Korktum,
>
> > > agladim,
>
> > >
>
> > > agladim, yoruldum, sustum, sonra yine agladim"
>
> > > diyerek boynuma
>
> > >
>
> > > sarilisi. Bir film seridi gibi geciyordu gozlerimin onunden.
>
> > > Bir
>
> > >
>
> > > turlu filmin sonu gelmiyordu.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Nisan sonlarina dogru bir ogle paydosunda eve gelmis ve zili
>
> > > calmak
>
> > >
>
> > > zorunda kalmistim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > O sabah telasla cikarken anahtari evde unutmustum. Ama cok
>
> > > dert
>
> > >
>
> > > etmemistim. Nasilsa kizim evdeydi. Kapiyi acardi. Ama acmadi.
>
> > >
>
> > > Acmadigi gibi sesinin butun gucuyle "Anne"
>
> > > diyerek agliyordu. "Kizim,
>
> > >
>
> > > ben annenim, ac kapiyi" dedikce o "Hayir sen annem degilsin.
>
> > > Sen
>
> > >
>
> > > kurtsun. Beni yiyeceksin" diye feryat ediyordu. Ne soyledimse
>
> > >
>
> > > inandiramadim. Dinledigi bir masaldan etkilenmisti besbelli.
>
> > > Yavrum,
>
> > >
>
> > > minik yavrum korkuyor ve agliyordu. Yarim saat ugrasmis, ikna
>
> > >
>
> > > edememistim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Yapacagim tek sey vardi. Bir sekilde iceri girmek. Ama nasil?
>
> > > Kapiyi
>
> > >
>
> > > kiracak gucum yoktu. Nohutlu Tepesi'nde cilingir ne gezerdi.
>
> > > Icerde
>
> > >
>
> > > yavrum feryat figan agliyordu. Neden sonra alt kata inmeyi
>
> > > dusundum.
>
> > >
>
> > > Kapiyi acan komsuma bir yandan olaylari anlatiyor, bir yandan
>
> > > balkona
>
> > >
>
> > > dogru kosuyordum. Bir sandalye bulup balkona yerlestirdim ve
>
> > > ust
>
> > >
>
> > > kattaki evimin balkonuna ulastim. Ben, 153 santimlik ufak
>
> > > tefek
>
> > >
>
> > > kadin, bir sandalye yardimiyla nasil olup uc metrelik
>
> > > tirmanisi
>
> > >
>
> > > gerceklestirerek, ucuncu kattaki evimin balkonuna ulastim.
>
> > > Hala
>
> > >
>
> > > anlamis degilim. Sanki gorunmeyen bir el beni yukari cekti.
>
> > > Balkonun
>
> > >
>
> > > kapisi pek saglam olmadigindan, kilidi kolayca acip iceri
>
> > > kostum.
>
> > >
>
> > > Kizim kapinin dibine oturmus, basini bacaklarinin arasina
>
> > > sikistirmis
>
> > >
>
> > > agliyordu. Sarildim, sarildim, sarildim... Goz yaslarim
>
> > > onunkiyle
>
> > >
>
> > > karisti. Koynuma buzuldu. Sadece "Annem, annecigim, kurt beni
>
> > >
>
> > > yiyecekti" diyebiliyordu. O gun ogleden sonraki ilk dersimi
>
> > > kacirdim.
>
> > >
>
> > > Mudurun ikazina ragmen kizimi sinifima goturdum. Once mudur
>
> > > muavini,
>
> > >
>
> > > sonra mudur tarafindan azarlandim ama hic cevap vermedim.
>
> > > Sadece goz
>
> > >
>
> > > pinarlarimda iki damla yas belirdi. Ve o yaslar mudurun birden
>
> > > susup
>
> > >
>
> > > ozur dilemesine sebep oldu.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Evet bu aci film bitecek gibi degil. Kizimin sesiyle irkildim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > "Ben okumayacagim. Anne olacagim diye feryat ediyordu. Feryat
>
> > > etmiyor
>
> > >
>
> > > sanki beni tokatliyordu. Ona iyi bir anne olamadigimi ve
>
> > > bundan
>
> > >
>
> > > duydugu rahatsizligi bu sozlerle haykiriyordu yuzume.
>
> > > Hayatimin
>
> > >
>
> > > hicbir aninda boylesine bir aci yasamamistim.
>
> > > Hicbir soz yuregimi ve
>
> > >
>
> > > bellegimi boylesine hirpalamamisti.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Kizimin kestane rengi saclarini oksadim.
>
> > > Tokadimla kizaran yanagini
>
> > >
>
> > > optum. Basini gogsume bastirdim. Onun hafizasinda yer eden
>
> > > butun
>
> > >
>
> > > acilari silmek istiyordum. En dogru, en egitici sozleri
>
> > > bulmaliydim.
>
> > >
>
> > > Ama nasil?.. Bu allak bullak beyinle nasil?
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Oglece ne kadar kaldik bilemiyorum. Bir ara konusacak gucu
>
> > > bulabildim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > "Kizim, her okuyan kadin calismak zorunda degildir. Sen iyi
>
> > > bir anne
>
> > >
>
> > > olmak istiyorsun. Ben de iyi bir anne olmani istiyorum. Ancak,
>
> > >
>
> > > okursan, bilgili olursan, iyi bir anne olabilirsin. Calismak
>
> > > zorunda
>
> > >
>
> > > degilsin ki. Sen de evde cocuklarina bakar, onlara okuma yazma
>
> > >
>
> > > ogretirsin" diye devam eden bircok cumle siraladim pes pese.
>
> > > Kizim
>
> > >
>
> > > ikna olmus gorunuyordu. Ertesi gun okuldan geldiginde onu
>
> > > masanin
>
> > >
>
> > > basinda Cin Ali kitabini okurken buldum.
>
> > > Kizim, okuyup yazmayi aylar
>
> > >
>
> > > once ogrenmis fakat israrla herkesten saklamisti.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Ogretmeni saskindi. "Nasil olur da bir cocuk,
>
> > > bir gunde bu kadar
>
> > >
>
> > > ilerleme kaydedebilir?" diye soruyordu. Bu
>
> > > sorunun cevabi oyle uzun
>
> > >
>
> > > ve anlasilmasi oyle guctu ki... O an susmak,
>
> > > en guzel cevapti cunku
>
> > >
>
> > > bu sorunun cevabini ancak ben ve Nazlihan
>
> > > anlayabilirdik.
>
> > >
>
> > > Simdi kizim, Gazi Universitesi'nde isletme
>
> > > okuyor. Anadilini cok iyi
>
> > >
>
> > > okuyup, yazdigi gibi iyi derecede Ingilizce de
>
> > > biliyor. En onemlisi
>
> > >
>
> > > bir kadinin hangi sartlarda olursa olsun
>
> > > calismasi ve ekonomik
>
> > >
>
> > > ozgurlugunu elde etmesi gerektigine inaniyor.
>
> > > En guzeli de her
>
> > >
>
> > > firsatta "Canim annem diye sarilip
>
> > > yanaklarimdan opuyor. Ben de onun,
>
> > >
>
> > > daha once "o utandigim tokatla" kizart tigim
>
> > > yanagindan opmeye ozen
>
> > >
>
> > > gosteriyorum.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > yapmamak icin bir suru bahane buluyordu. Elimden geldigince
>
> > > ilgileniyor, calisma sevki kazanmasi icin cabaliyordum. Ancak
>
> > > hicbir gelisme yoktu. Adeta inatla okuma-yazma ogrenmemeye calisiyor
>
> > >
>
> > > gibiydi. Ogretmenligin kazandirdigi butun deneyimlerimi
>
> > > kullaniyor,
>
> > >
>
> > > hicbirinin ise yaramadigini gordukce panigim artiyordu.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Kizimdan bir yas kucuk oglum ve henuz yedi aylik bebegimden
>
> > >
>
> > > calabildigim her dakikayi kizima ayiriyor, ancak ogretmeniyle
>
> > > her
>
> > >
>
> > > konustugumda buyuk bir dus kirikligi ile eve donuyordum.
>
> > > 'Kizim acaba
>
> > >
>
> > > geri zekali mi' diye dusundugum oluyor, bu dusunceler yuzunden
>
> > >
>
> > > beynimin zonklamasini gecirmek icin iki, uc tane agri kesici
>
> > > almak
>
> > >
>
> > > zorunda kaliyordum.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > O soguk mart aksaminda, sonmeye yuz tutmus sobanin yaninda,
>
> > > kizima
>
> > >
>
> > > heceleri sokturebilmek icin ugrasirken, onun ilgisizligi kalan
>
> > > son
>
> > >
>
> > > sabrimi da tuketti. Aylarin birikimiyle kizi mi omuzlarindan
>
> > > tutup,
>
> > >
>
> > > silktim ve minicik yanagina hatirladikca utandigim' bir tokat
>
> > > attim.
>
> > >
>
> > > Yanagi kipkirmizi oldu. Saskin ama kizgin bakti. Aglamamak
>
> > > icin minik
>
> > >
>
> > > dudaklarini surekli bukuyor, bakislari kalbimin otelerine
>
> > > dogru ok
>
> > >
>
> > > gibi ilerliyordu.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Sessizligi bozan ben oldum.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > "Neden? Nazlihan neden? Nicin okumayi ogrenmek icin gayret
>
> > >
>
> > > gostermiyorsun? Sen aptal degilsin. Neden kendine aptalmissin
>
> > > gibi
>
> > >
>
> > > davranilmasina izin veriyorsun?"
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Bir an durdu, sonra sesinin butun yirticiligi ve kiniyle,
>
> > > "Cunku ben
>
> > >
>
> > > okumak istemiyorum" diye haykirdi. Kulaklarima inanamiyordum.
>
> > > Yuksek
>
> > >
>
> > > tahsil yapip, iyi bir gelecegi olacagini dusledim biricik
>
> > > kizim,
>
> > >
>
> > > benim, ben ogretmen Emine Ozgenc'in kizi "Okumak istemiyorum"
>
> > > diye
>
> > >
>
> > > bagiriyordu.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Hayal kirikligi ve saskinlik icerisinde "Neden?" diye
>
> > > sorabildim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > "Cunku ben senin gibi okuyup, ogretmen olup, cocuklarimi evde
>
> > > yalniz
>
> > >
>
> > > birakip ise gitmeyecegim, Calismayacagim, Ben sadece anne
>
> > > olacagim."
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Kizim konusmuyor, adeta beni tokatliyordu.
>
> > > Basim donuyor, gozum
>
> > >
>
> > > karariyor, bu sozlerin gercekten kizima mi ait oldugunu
>
> > > anlamaya
>
> > >
>
> > > calisiyordum. Evet bu sozleri bana yedi yasindaki kizim
>
> > >
>
> > > soyluyordu. "Insan simdi bayilmaz da ne zaman bayilir" di ye
>
> > >
>
> > > dusundum. Sanki, birden, gozlerimin onunde bir sinema perdesi
>
> > > acildi
>
> > >
>
> > > ve aci bir film oynamaya basladi. Yozgat'in Nohutlu
>
> > > Tepesi'nde, o her
>
> > >
>
> > > cikisimda hic bitmeyecegini dusundugum yokusun basindaki bir
>
> > > turlu
>
> > >
>
> > > isitamadigim evi hatirladim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > 12 Eylul sonrasi, esimin (bircok insana yapildigi gibi) hic
>
> > >
>
> > > anlayamadigim bir tarzda ve sebepsizce tutuklanip cezaevine
>
> > >
>
> > > goturulusu. Aylarca tutuklu oldugu halde mahkemenin bir turlu
>
> > >
>
> > > baslamayisi. Yillarca suren ve benim, esimin neden
>
> > > tutuklandigini
>
> > >
>
> > > beraat ettikten sonra bile anlamadigim mahkemeler. Bakamadigim
>
> > > icin
>
> > >
>
> > > dokuz aylik oglumu Samsun'a, anneme birakmam.
>
> > > Bakici ve anaokulu
>
> > >
>
> > > masraflarini karsilayamadigim icin, iki yasindaki kizimi her
>
> > > gun
>
> > >
>
> > > calistigim liseye goturusum. Yavrumun ogretmenler odasinda
>
> > >
>
> > > koltuklarda uyuyusu. Uykusunun en derin yerinde calan teneffus
>
> > >
>
> > > ziliyle yavrumun firlayip koltuklara oturusu.
>
> > > Sonra mudurun beni
>
> > >
>
> > > cagirip, "Bak Emine Hanim, biliyorum zor durumdasin ama seni
>
> > > goren
>
> > >
>
> > > herkes cocugunu okula getirmeye basladi.
>
> > > Burasi cocuk yuvasi degil
>
> > >
>
> > > ki. Bir daha kizini okula getirme" deyisi. O gunden sonra iki
>
> > > bucuk
>
> > >
>
> > > yasindaki kizimi o koskoca, o sopsoguk evde, yalniz basina
>
> > > birakip,
>
> > >
>
> > > donene kadar kizimi korumasi icin Allah'a yalvarislarim.
>
> > > Acikir ve
>
> > >
>
> > > susar diye etrafa biraktigim su bardaklari ve yiyecekler. Her
>
> > > aksam
>
> > >
>
> > > eve dondugumde yavrumu bir kosede battaniyenin altinda
>
> > > buzusmus
>
> > >
>
> > > bulusum.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > "Yavrum, iyi misin? Korktun mu?" diye sorunca, "Korktum,
>
> > > agladim,
>
> > >
>
> > > agladim, yoruldum, sustum, sonra yine agladim"
>
> > > diyerek boynuma
>
> > >
>
> > > sarilisi. Bir film seridi gibi geciyordu gozlerimin onunden.
>
> > > Bir
>
> > >
>
> > > turlu filmin sonu gelmiyordu.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Nisan sonlarina dogru bir ogle paydosunda eve gelmis ve zili
>
> > > calmak
>
> > >
>
> > > zorunda kalmistim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > O sabah telasla cikarken anahtari evde unutmustum. Ama cok
>
> > > dert
>
> > >
>
> > > etmemistim. Nasilsa kizim evdeydi. Kapiyi acardi. Ama acmadi.
>
> > >
>
> > > Acmadigi gibi sesinin butun gucuyle "Anne"
>
> > > diyerek agliyordu. "Kizim,
>
> > >
>
> > > ben annenim, ac kapiyi" dedikce o "Hayir sen annem degilsin.
>
> > > Sen
>
> > >
>
> > > kurtsun. Beni yiyeceksin" diye feryat ediyordu. Ne soyledimse
>
> > >
>
> > > inandiramadim. Dinledigi bir masaldan etkilenmisti besbelli.
>
> > > Yavrum,
>
> > >
>
> > > minik yavrum korkuyor ve agliyordu. Yarim saat ugrasmis, ikna
>
> > >
>
> > > edememistim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Yapacagim tek sey vardi. Bir sekilde iceri girmek. Ama nasil?
>
> > > Kapiyi
>
> > >
>
> > > kiracak gucum yoktu. Nohutlu Tepesi'nde cilingir ne gezerdi.
>
> > > Icerde
>
> > >
>
> > > yavrum feryat figan agliyordu. Neden sonra alt kata inmeyi
>
> > > dusundum.
>
> > >
>
> > > Kapiyi acan komsuma bir yandan olaylari anlatiyor, bir yandan
>
> > > balkona
>
> > >
>
> > > dogru kosuyordum. Bir sandalye bulup balkona yerlestirdim ve
>
> > > ust
>
> > >
>
> > > kattaki evimin balkonuna ulastim. Ben, 153 santimlik ufak
>
> > > tefek
>
> > >
>
> > > kadin, bir sandalye yardimiyla nasil olup uc metrelik
>
> > > tirmanisi
>
> > >
>
> > > gerceklestirerek, ucuncu kattaki evimin balkonuna ulastim.
>
> > > Hala
>
> > >
>
> > > anlamis degilim. Sanki gorunmeyen bir el beni yukari cekti.
>
> > > Balkonun
>
> > >
>
> > > kapisi pek saglam olmadigindan, kilidi kolayca acip iceri
>
> > > kostum.
>
> > >
>
> > > Kizim kapinin dibine oturmus, basini bacaklarinin arasina
>
> > > sikistirmis
>
> > >
>
> > > agliyordu. Sarildim, sarildim, sarildim... Goz yaslarim
>
> > > onunkiyle
>
> > >
>
> > > karisti. Koynuma buzuldu. Sadece "Annem, annecigim, kurt beni
>
> > >
>
> > > yiyecekti" diyebiliyordu. O gun ogleden sonraki ilk dersimi
>
> > > kacirdim.
>
> > >
>
> > > Mudurun ikazina ragmen kizimi sinifima goturdum. Once mudur
>
> > > muavini,
>
> > >
>
> > > sonra mudur tarafindan azarlandim ama hic cevap vermedim.
>
> > > Sadece goz
>
> > >
>
> > > pinarlarimda iki damla yas belirdi. Ve o yaslar mudurun birden
>
> > > susup
>
> > >
>
> > > ozur dilemesine sebep oldu.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Evet bu aci film bitecek gibi degil. Kizimin sesiyle irkildim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > "Ben okumayacagim. Anne olacagim diye feryat ediyordu. Feryat
>
> > > etmiyor
>
> > >
>
> > > sanki beni tokatliyordu. Ona iyi bir anne olamadigimi ve
>
> > > bundan
>
> > >
>
> > > duydugu rahatsizligi bu sozlerle haykiriyordu yuzume.
>
> > > Hayatimin
>
> > >
>
> > > hicbir aninda boylesine bir aci yasamamistim.
>
> > > Hicbir soz yuregimi ve
>
> > >
>
> > > bellegimi boylesine hirpalamamisti.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Kizimin kestane rengi saclarini oksadim.
>
> > > Tokadimla kizaran yanagini
>
> > >
>
> > > optum. Basini gogsume bastirdim. Onun hafizasinda yer eden
>
> > > butun
>
> > >
>
> > > acilari silmek istiyordum. En dogru, en egitici sozleri
>
> > > bulmaliydim.
>
> > >
>
> > > Ama nasil?.. Bu allak bullak beyinle nasil?
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Oglece ne kadar kaldik bilemiyorum. Bir ara konusacak gucu
>
> > > bulabildim.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > "Kizim, her okuyan kadin calismak zorunda degildir. Sen iyi
>
> > > bir anne
>
> > >
>
> > > olmak istiyorsun. Ben de iyi bir anne olmani istiyorum. Ancak,
>
> > >
>
> > > okursan, bilgili olursan, iyi bir anne olabilirsin. Calismak
>
> > > zorunda
>
> > >
>
> > > degilsin ki. Sen de evde cocuklarina bakar, onlara okuma yazma
>
> > >
>
> > > ogretirsin" diye devam eden bircok cumle siraladim pes pese.
>
> > > Kizim
>
> > >
>
> > > ikna olmus gorunuyordu. Ertesi gun okuldan geldiginde onu
>
> > > masanin
>
> > >
>
> > > basinda Cin Ali kitabini okurken buldum.
>
> > > Kizim, okuyup yazmayi aylar
>
> > >
>
> > > once ogrenmis fakat israrla herkesten saklamisti.
>
> > >
>
> > >
>
> > >
>
> > > Ogretmeni saskindi. "Nasil olur da bir cocuk,
>
> > > bir gunde bu kadar
>
> > >
>
> > > ilerleme kaydedebilir?" diye soruyordu. Bu
>
> > > sorunun cevabi oyle uzun
>
> > >
>
> > > ve anlasilmasi oyle guctu ki... O an susmak,
>
> > > en guzel cevapti cunku
>
> > >
>
> > > bu sorunun cevabini ancak ben ve Nazlihan
>
> > > anlayabilirdik.
>
> > >
>
> > > Simdi kizim, Gazi Universitesi'nde isletme
>
> > > okuyor. Anadilini cok iyi
>
> > >
>
> > > okuyup, yazdigi gibi iyi derecede Ingilizce de
>
> > > biliyor. En onemlisi
>
> > >
>
> > > bir kadinin hangi sartlarda olursa olsun
>
> > > calismasi ve ekonomik
>
> > >
>
> > > ozgurlugunu elde etmesi gerektigine inaniyor.
>
> > > En guzeli de her
>
> > >
>
> > > firsatta "Canim annem diye sarilip
>
> > > yanaklarimdan opuyor. Ben de onun,
>
> > >
>
> > > daha once "o utandigim tokatla" kizart tigim
>
> > > yanagindan opmeye ozen
>
> > >
>
> > > gosteriyorum.
>
> > >
>
> > >
>
> > >