Editor
12-04-2010, 03:15
Gıybetten uzak...Only the registered members can see the link
Kur'an'ın ağır ve acı tabirleri vardır. Bunlardan biri de gıybetle ilgili olanıdır. Birisini çekiştirme, yerme, kötüleme anlamına gelen gıybet Kur'an'da bir ayette, ölü kardeşinin etini yemek olarak tasvir edilmektedir.
Ne acı… Ne çirkin… Ama sıkça da yapmaktan geri durmuyoruz.
Dilimiz durmadan gıybete kayar. Dilimiz bize kötülük yapar durur. O zehirle pişmiş aşı yemeyi sever. Dilin belasıdır, afetidir gıybet.
Kalbimizin en büyük hastalıklarındandır gıybet.
Bir de gıybet ettiğimiz kişilerle ilgili konuşmak zorunda kalmasak. Herkes doğru ve iyi olsa…
Her şey güzel ve iyi olsa… Her şey hoş olsa…
Ondan bir kurtulabilsek, dilimize bir sahip olabilsek… O zaman ulaşırız kalp zenginliğine…
O zaman ulaşırız kardeşliğin güzelliğine… O zaman ulaşırız yaratılanı sevmenin faziletine.
Bir kişinin ardından konuşmaktan, onun gıybetini yapmaktansa gidip yüzüne karşı söylemeliyiz.
Bir gün sahabelerle otururlarken Peygamber Efendimiz (sas) onlara:
- Gıybetin ne olduğunu biliyor musunuz, diye sordu.
Sahabe efendilerimiz:
- Allah ve Resûlü daha iyi bilir, dediler.
Bunun üzerine Efendimiz (sas):
- Birinizin, kardeşini hoşlanmayacağı şeyle anmasıdır, açıklamasını yaptı. Orada bulunan bir sahabe:
- Ya benim söylediğim onda varsa, bu da mı gıybettir, diye sordu.
Peygamber Efendimiz (sas):
- Eğer söylediğin onda varsa gıybetini yapmış oldun. Eğer söylediğin onda yoksa bir de iftira ettin demektir, buyurdular.
Bir başkasıyla ilgili sözlerimiz o kişinin hoşuna gidecek güzel bir söz olsa bile yüzüne karşı söylemek gerektiğinin dersini veriyor Peygamber Efendimiz (s.a.s.).
Sahabelerden birisi, Resûlullah(s.a.s.)'ın yanında oturmakta iken bir başka kişi gelerek, önlerinden geçip gitti. Peygamber Efendimiz(s.a.s.)'in yanında oturan sahabe:
- Yâ Resûlallah, ben bu adamı seviyorum, dedi.
Resûlullah (sas):
- O, bunu biliyor mu, diye sordu. Sahabe:
- Hayır, dedi.
Resûlullah (sas):
- Öyle ise, haberdar et, buyurdu.
Bunun üzerine O sahabe hemen yerinden kalkıp sözünü ettiği şahsa yetişince, ona: - Seni Allah için seviyorum, dedi. - Beni kendisi için sevdiğin Allah, seni de sevsin, diye mukabelede bulundu, diğer sahabe. Kalbimize en çok zarar veren afetlerden biri olan gıybetten uzak durmayı kendimize prensip edinelim. Gıybetin başladığı yerden kalkıp gitmek ve giderken de konuşanları uyarmak alışkanlıklarımızdan biri olsun
Kur'an'ın ağır ve acı tabirleri vardır. Bunlardan biri de gıybetle ilgili olanıdır. Birisini çekiştirme, yerme, kötüleme anlamına gelen gıybet Kur'an'da bir ayette, ölü kardeşinin etini yemek olarak tasvir edilmektedir.
Ne acı… Ne çirkin… Ama sıkça da yapmaktan geri durmuyoruz.
Dilimiz durmadan gıybete kayar. Dilimiz bize kötülük yapar durur. O zehirle pişmiş aşı yemeyi sever. Dilin belasıdır, afetidir gıybet.
Kalbimizin en büyük hastalıklarındandır gıybet.
Bir de gıybet ettiğimiz kişilerle ilgili konuşmak zorunda kalmasak. Herkes doğru ve iyi olsa…
Her şey güzel ve iyi olsa… Her şey hoş olsa…
Ondan bir kurtulabilsek, dilimize bir sahip olabilsek… O zaman ulaşırız kalp zenginliğine…
O zaman ulaşırız kardeşliğin güzelliğine… O zaman ulaşırız yaratılanı sevmenin faziletine.
Bir kişinin ardından konuşmaktan, onun gıybetini yapmaktansa gidip yüzüne karşı söylemeliyiz.
Bir gün sahabelerle otururlarken Peygamber Efendimiz (sas) onlara:
- Gıybetin ne olduğunu biliyor musunuz, diye sordu.
Sahabe efendilerimiz:
- Allah ve Resûlü daha iyi bilir, dediler.
Bunun üzerine Efendimiz (sas):
- Birinizin, kardeşini hoşlanmayacağı şeyle anmasıdır, açıklamasını yaptı. Orada bulunan bir sahabe:
- Ya benim söylediğim onda varsa, bu da mı gıybettir, diye sordu.
Peygamber Efendimiz (sas):
- Eğer söylediğin onda varsa gıybetini yapmış oldun. Eğer söylediğin onda yoksa bir de iftira ettin demektir, buyurdular.
Bir başkasıyla ilgili sözlerimiz o kişinin hoşuna gidecek güzel bir söz olsa bile yüzüne karşı söylemek gerektiğinin dersini veriyor Peygamber Efendimiz (s.a.s.).
Sahabelerden birisi, Resûlullah(s.a.s.)'ın yanında oturmakta iken bir başka kişi gelerek, önlerinden geçip gitti. Peygamber Efendimiz(s.a.s.)'in yanında oturan sahabe:
- Yâ Resûlallah, ben bu adamı seviyorum, dedi.
Resûlullah (sas):
- O, bunu biliyor mu, diye sordu. Sahabe:
- Hayır, dedi.
Resûlullah (sas):
- Öyle ise, haberdar et, buyurdu.
Bunun üzerine O sahabe hemen yerinden kalkıp sözünü ettiği şahsa yetişince, ona: - Seni Allah için seviyorum, dedi. - Beni kendisi için sevdiğin Allah, seni de sevsin, diye mukabelede bulundu, diğer sahabe. Kalbimize en çok zarar veren afetlerden biri olan gıybetten uzak durmayı kendimize prensip edinelim. Gıybetin başladığı yerden kalkıp gitmek ve giderken de konuşanları uyarmak alışkanlıklarımızdan biri olsun