Yaban Ali
14-06-2006, 23:56
Çekirgeleri sadece Afrikalıların yediğini sanıyorsanız yanıldınız. Biz de değişik biçimlerde böcekleri bir güzel midelerimize indiriyoruz. Bu yiyecekler sağlığımız açısından son derece faydalıymış. Çekirgeden elde edilen “chitin” maddesi ve türevleri bazı hazır yiyeceklerde, ilaçlarda, kozmetiklerde ve yaraların dikildiği ipliklerde kullanılıyormuş. “Chitin” modası ilk Japonya’da ortaya çıkmış. Ardından Amerika ve Avrupa’ya ulaşmış.
“Chitin” maddesinin temel bileşeni bazı böceklerin (karafatma, kelebek…) ve kabuklu deniz hayvanlarının (yengeç, karides, ıstakoz…) dış yüzeylerinde bulunuyor. Ayrıca bira mayası, suyosunları ve mantarların hücre zarlarında da “chitin” maddesi yer alıyor.
“Chitin”li katkı maddeleri yiyecekleri daha çekici yapıyormuş, lezzeti artırıyormuş. Bu madde aynı zamanda yiyeceklerde koruyucu madde olarak da kullanılıyormuş. Bazıları bu maddeyi gıda desteği olarak da alıyormuş. “Chitin” diyeti gerçekten de sağlık için son derece iyiymiş.
“Chitin”li katkı maddelerinin yarattığı harikalar şunlarmış:
- İnsan vücudunu radyasyonun zararlı etkilerinden koruyormuş.
- Kanserli hücrelerin gelişimini engelliyormuş.
- Bağışıklık düzeyini artırıyormuş.
- Kandaki kolesterol seviyesini düzenliyormuş.
- Dokuların kendini yenilemesine yardımcı oluyormuş.
“Chitin” maddesi ikincil olarak en çok bitkilerde bulunuyormuş. Bazı bilim adamları yakın bir gelecekte insanoğlunun tamamıyla “chitin” diyetine yöneleceğini iddia ediyor. Bunların başında da Kuzey Karolayna Üniversitesi’nden Kimya Profesörü Sam Hudson geliyor. Hudson hem “chitin” maddesinin çok yaralı olduğunu hem de elde edilme açısından sonsuz kaynağa sahip bulunduğunu iddia ediyor.
“Chitin”in hikayesi 1811 yılına uzanıyor. Henri Braconnot, Fransa’da botanik bahçelerinde mantarlar üzerine araştırmalar yapıyormuş. Bu araştırması sırasında bir madde ile karşılaşmış, bu madde, sülfirik asit içerisinde çözünmüyormuş. Bu maddenin daha sonraki yıllarda “chitin” olduğu saptanmış. Kısa süre sonra böceklerde de bu maddeye rastlanmış. Maddeye “chitin” adı 1823 yılında verilmiş (Yunanca chiton-tunik). Kimyagerler, 1857 yılında “chitin”den “chitosan” adlı maddeyi elde etmeyi başarmış. Ancak bu tarihten sonra birkaç yüzyıl çok az sayıda araştırmacı bu maddeyle ilgilenmiş.
Tarihte Romalıların da ballı çekirgeleri büyük bir iştahla yediğine dair kayıtlar bulunuyor. Haşlanmış karıncaların yine Roma ve daha sonraki dönemlerde sofraların baş köşesinde yerini aldığı biliniyor. Afrika’da bazı sert kabuklu böceklerin ve örümceklerin günümüzde sevilerek yendiği bir gerçek.
Böceklerin diyete yaygın biçimde eklenmesi 19. yüzyılın sonlarında oldu. İngiliz kaşif ve bilim adamı Vincent Holt, et yemek istemeyenlere böcek yemeyi (entofagi) önerdi. Holt bu öneriyi yaptığı zaman “chitin” ve “chitosan” maddelerinin değerli etkilerinin farkında değildi. Bu öneriyi yaparken böceklerin sadece bitkiyle beslendiğini bunun için de çok daha temiz olduklarını söylüyordu.
Only the registered members can see the link
“Chitin” maddesinin temel bileşeni bazı böceklerin (karafatma, kelebek…) ve kabuklu deniz hayvanlarının (yengeç, karides, ıstakoz…) dış yüzeylerinde bulunuyor. Ayrıca bira mayası, suyosunları ve mantarların hücre zarlarında da “chitin” maddesi yer alıyor.
“Chitin”li katkı maddeleri yiyecekleri daha çekici yapıyormuş, lezzeti artırıyormuş. Bu madde aynı zamanda yiyeceklerde koruyucu madde olarak da kullanılıyormuş. Bazıları bu maddeyi gıda desteği olarak da alıyormuş. “Chitin” diyeti gerçekten de sağlık için son derece iyiymiş.
“Chitin”li katkı maddelerinin yarattığı harikalar şunlarmış:
- İnsan vücudunu radyasyonun zararlı etkilerinden koruyormuş.
- Kanserli hücrelerin gelişimini engelliyormuş.
- Bağışıklık düzeyini artırıyormuş.
- Kandaki kolesterol seviyesini düzenliyormuş.
- Dokuların kendini yenilemesine yardımcı oluyormuş.
“Chitin” maddesi ikincil olarak en çok bitkilerde bulunuyormuş. Bazı bilim adamları yakın bir gelecekte insanoğlunun tamamıyla “chitin” diyetine yöneleceğini iddia ediyor. Bunların başında da Kuzey Karolayna Üniversitesi’nden Kimya Profesörü Sam Hudson geliyor. Hudson hem “chitin” maddesinin çok yaralı olduğunu hem de elde edilme açısından sonsuz kaynağa sahip bulunduğunu iddia ediyor.
“Chitin”in hikayesi 1811 yılına uzanıyor. Henri Braconnot, Fransa’da botanik bahçelerinde mantarlar üzerine araştırmalar yapıyormuş. Bu araştırması sırasında bir madde ile karşılaşmış, bu madde, sülfirik asit içerisinde çözünmüyormuş. Bu maddenin daha sonraki yıllarda “chitin” olduğu saptanmış. Kısa süre sonra böceklerde de bu maddeye rastlanmış. Maddeye “chitin” adı 1823 yılında verilmiş (Yunanca chiton-tunik). Kimyagerler, 1857 yılında “chitin”den “chitosan” adlı maddeyi elde etmeyi başarmış. Ancak bu tarihten sonra birkaç yüzyıl çok az sayıda araştırmacı bu maddeyle ilgilenmiş.
Tarihte Romalıların da ballı çekirgeleri büyük bir iştahla yediğine dair kayıtlar bulunuyor. Haşlanmış karıncaların yine Roma ve daha sonraki dönemlerde sofraların baş köşesinde yerini aldığı biliniyor. Afrika’da bazı sert kabuklu böceklerin ve örümceklerin günümüzde sevilerek yendiği bir gerçek.
Böceklerin diyete yaygın biçimde eklenmesi 19. yüzyılın sonlarında oldu. İngiliz kaşif ve bilim adamı Vincent Holt, et yemek istemeyenlere böcek yemeyi (entofagi) önerdi. Holt bu öneriyi yaptığı zaman “chitin” ve “chitosan” maddelerinin değerli etkilerinin farkında değildi. Bu öneriyi yaparken böceklerin sadece bitkiyle beslendiğini bunun için de çok daha temiz olduklarını söylüyordu.
Only the registered members can see the link