Osman ÖztunÇ-gerİ Gelen Mektup

GERİ GELEN MEKTUP


Ruhun mu ateş yoksa o gözler mi alevden

Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu

Pervane olan kendini gizler mi alevden

Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu


Gün senden ışık alsa da bir renge bürünse

Ay secde edip çehrene yerlerde sürünse

Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan

Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse


Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince

Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince

İçimdeki azgın devi rüzgarlara attım

Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım


Gözler ki birer parçasıdır sende İlah’ın

Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın

Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin

Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin


Söz: H. NİHAL ATSIZ

Müzik: OSMAN ÖZTUNÇ