Razİel - Mathİlda

Kederle uyan bugüne. Yüzünde çürümüş gecenin izleriyle. Sesini kıs zihninin ve bütün benlik sorgularının kapına dayanan o çift el silah sesiyle öldüğü aslı kayıp bir öyküdür bu . Özünde sen silik bi cennet. Hayalinin sınırlarında raks ederken, kanar hüzün reellerin sağır gidip gelirken. Her gününde aynı kabusun yolunda. Cevapsız kaldığın bu hayat dramasında kaybederken.

Kayıp zamanı var sayıpta sarhoşuysam zihnimin inceden dumanlı krizlerinde peki sen nerdeydin ? Ayaklarıma çift pranga vur. Kelamın bayraklarını indir yarıya. Tüm betimler sussada dilime özgürlük mühürlerini yeğle. Bavulumda armonilerim suskun hala kalp krizlerimle eşdeğerken. Son kez bi sorgusun harabe ruhuna giderken o , bir şarap damıt ölüm tadında.

Doğ mathilda kollarımda hasretin küçük bebek. Sesimde özlemin kokar ve mutluluk yatak döşek. Sancılar kelepçe adıma tüm sokaklar emanet. Sonbahar deminde kalbim , gözlerim yitik tibet.

Kalan nedir bakar bi körmüyüz? Satar ölür müyüz ? Huzur görür müyüz ? Savaş içinde kör düğümmüşüz. Sıyır ki tenini yaşamın içinde hep bu nameler var. Sunaklarımda sin melankolik dramalar. Beni de dünde bırak.Koluma bir kelepçe tak. Bugünde yandık özüm . Sözümden dönemedim reel özüm. Bilir kişiydi bir tekillik uğruna. Triplik dostluk örneği. Mutluluksa hep bölüm bölüm. Senki acının yadigarısın. Rapinin kan beşiklerinde sallanan hüzünün umuda haykırışlarındasın. Tasvirin tabibin rapin. Hatim bu düş senin. Kadim sevişlerinde dünya kan kusarken eylemin. Melodisel figürlerinde masum bir bebek yatar. Doyar bu renge çizilen tüm hazin kokan satırlar. Kesik nefeslerinden ince armonim sızar. Karanlık bir odaydı kalbim duvalarlar ve tablolar.

Doğ mathilda kollarımda. Hasretin küçük bebek. Sesimde özlemin kokar ve mutluluk yatak döşek. Sancılar kelepçe adıma tüm sokaklar emanet. Sonbahar deminde kalbim , gözlerim yitik tibet