Alpay - Fabrika Kızı

Gün doğarken her sabah

Bir kız geçer kapımdan

Köşeyi dönüp kaybolur

Başı önde yorgunca


Fabrikada tütün sarar

Sanki kendi içer gibi

Sararkende hayal kurar

Bütün insanlar gibi


Bir evi olsun ister

Birde içmeyen kocası

Tanrı ne verirse geçinir gider

Yeterki mutlu olsun yuvası


Dışarda bir yağmur başlar

Yüreğinde derin sızı

Gözlerinden yaşlar akar

Ağlar fabrika kızı


Oysa yatağında bile

Birgün uyku göremez

İhtiyar anası gibi

Kadınlığını bilemez


Makineler diken gibi

Batar hergün kalbine

Yün örecek elleri

Hergün ekmek derdinde


Gün batarken her akşam

Bir kız geçer kapımdan

Köşeyi dönüp ksybolur

Başı önde yorgunca


Fabrikada tütün sarar

Sanki kendi içer gibi

Sararkende hayal kurar

Bütün insanlar gibi