Bulutsuzluk Özlemi - Yaşıyordu Şehir

Bulutsuzluk Özlemi - Yaşıyordu Şehir

YAŞIYORDU ŞEHİR

DURMAKSIZIN

BİZE HİÇ ALDIRMAKSIZIN

KENT KÖTÜLÜKLERİYDİ

YOLUMUZU KESEN

GÖZYAŞIMIZA BAKMAKSIZIN

GENÇTİK HEYECANLIYDIK GÖZÜMÜZ KARA

BİZ LAFTAN

ANLAMAZDIK


ESTİ RÜZĞAR BİLİNMEDİK SOKAKLARDA

KAYBOLMANIN TADINA VARDIK


KAÇIP PARANTEZ AÇTIK

KENDİMİZE

KOSKOCA BİR DÜNYA

İKİMİZE


TIKADIM KULAĞIMI

ATTIM GÖZLÜĞÜMÜ

İSTERDİM Kİ BU RÜYA BİTMESİN

YAKTIM GEMİLERİ

ÇOK YOL ALDIM

GERİ DÖNÜŞÜM YOKTU

SOYUNDUM ÖNÜNDE DOKUNMAK GÜZEL

KORKMADAN KUSURLARIMDAN


BİR AMAZONDUN SEN

VAHŞİ BİR ATA BİNMİŞ

UÇARDIN ENGİNLERE DOĞRU



SEN ÖZGÜRÜM DERDİN

BEN SANA ESİR

VE BELKİ BEN BU YÜZDEN

KAHROLUYORDUM


BİZ KENDİ ROMANLARIMIZI

YORULMADAN YAZARKEN

KENDİ SİNEMALARIMIZIN

BAŞROL OYUCUSU OLMUŞTUK


SEN ÖZGÜRÜM DERDİN

BEN SANA ESİR

BELKİ BEN BU YÜZDEN








<div>
___________________________________________________________________________
*









Her insan dünyaya bir kez geliyorsa, astranotlar insan değildir.