Candan Erçetin - Parçalandım

Candan Erçetin - Parçalandım


Parçalandım


Ve her bir parçam ayrı yere bıraktım


Birini açık denizlerin en derin yerine attım


Kürek çektim, uzaklaştım, dönüp arkama bakmadım bile


Birini yüksek dağların zirvesine çıkardım


Hiç kimse kurtarmasın, kurda kuşa yem olsun diye


Birini hiç unutmadığım o küçük şehirde bıraktım


Dönemedim, kimbilir, belki dönsem de bulamazdım


Önce savruldum yok oldum


Sonra dinlendim duruldum


Ve her giden parçam yerine


Yenisini doğurdum


Daha güçlü, daha sakin


Daha mutlu, daha suskun


Daha olgun, daha kırgın


Daha yalnız, daha yorgun


Birini tandık bir vişne ağacının dibine ektim


Soramadım filizlendi mi, sürgün verdi mi


Birini çok sevdiğim bir dostta unuttum


istedim, geri vermedi, meğer benden pek haz etmezmiş


Birini büyük bir aşk uğruna ateşlere attım


Bilerek, isteyerek, ama asla pişman olmadım