Ferhat Tunç - Aynı Tanrının Çocukları
Ferhat Tunç - Aynı Tanrının Çocukları
Daim aşkların
Kadrini arayan ve bilen yoldaşlıkların
Devrim gibi büyüyen...
Bıçkılanmış, süngülenmiş halkların ve kardeşliklerin
Uslanmaz çocuğuyum ben
Annem üç oğul verdi şah damarından
Üçünün de ölümü savaştan
Biri asi, sol gözünün son kirpiğinde dururdu annemin
Uçurum çocuğu yani...
Biri heybetli, tan yerlerinin kızıl güneşi gibi
Mağrur ve filinta
Babamın son küçük generali...
Sürgün zamanlardan gönderdiler ötekini
Alnında bin yıllık öfkenin ağır vebali
Örselenmiş, yorulmuş
Kalbinden vurulmuş nehirlerden sızan suyla
Dağların göğsünde
Yükü ağırlaşmış şehirlerin böğründe inleye inleye...
Dedemin bilge öfkesi ve şafağın ince nefesiyle emzirilmiş
Ana sütü gibi helal
Su gibi aziz olsun ki...
Sevgiyle ısınan, aşkla beslenen mazlum halkların
Kaderine mahkum edilmiş...
Boyun eğen ve eğmeyen yiğit halkların
Kaçak bir sevda gibi büyüttüğü umuttur beni uslanmaz kılan
Dünyanın tüm çocukları kardeştir bize
Dünyanın tüm mazlumları yoldaştır bize
Düşe kalka ölümlerden sıyrılıp geldik
Her acıyı her sevinci bölüşüp geldik
Ama annemin gözyaşları
Binlerce yıldır ateşe ve güneşe bir yıldız gibi yağan gözyaşları
Kutsanmış rüyalardan gelen devrim çocukları adına
Umudun ve özgürlüğün elçisi olarak çağdaş dünyanın
Birer ırmak gibi aktılar Anadolu’nun ve Mezoptamya’nın göğsüne
Ki ben koştum o göğsün renklerinde bir zaman
Çocuklar ölmesin diye
Analar ağlamasın... İki canlı gelinler süngülenmesin diye
Yoksulların açlıktan düştüğü demir çarşılarda
Yangınlarda ve korsanlarda...
Ve büyük sevdasıyla dağları süsleyen
Militan kadınların alın dövmesi gibi
Barışa giden yollarda
Birbirlerini vurdu aynı Tanrı’nın çocukları
Ben kardeş yağdım
Dünyanın tüm anneleri annedir bize
Dünyanın tüm şarkıları sevgidir bize
Savaşlardan barışlara yürüdük geldik
Adım adım kardeşliği çoğaltıp geldik
Çünkü ben
Alnını halkların yazgısıyla mühürlemiş ben
Bitmeyen savaşlar ve çıkarlar dünyasında
Doğuran ve yaratan halkımın
Zulümler, kırımlar ve ölümler görmüş mazlum halkımın
Cellat yoran acılarıyla büyüdüm
Barış olsun...
Kardeşlik olsun...
Evlerinden çıkıp bir daha dönmeyen adamların
Ülkemin ve halkların
Bağrı tütün gibi yanan anaların
Ve dahi evlad-ı Kerbela’nın tüm yaşamı
Yedi cihanda daim olsun diye
Koştum...
Dünyanın tüm şarkılarına tutunarak
Ve yemin ettim...
Şerbet içtim...
Anamın ak sütü gibi helal
Dedemin ak sakalı gibi aziz olsun ki...
Zulme mahkum edilmiş...
Boyun eğen ve eğmeyen yiğit halkların
Kaçak bir isyan gibi büyüttüğü sevdadır beni uslanmaz kılan
Söz : Umur Hozatlı
Müzik : Ferhat Tunç
Şiir : Umur Hozatlı
<div>
___________________________________________________________________________
Bir Başkası Seni Bir Ömür Boyu Sevse,Benim Bir Anlık Sevdigim Kadar Sevemez ..[/b]
Bazen dayanmaktır sevmek, hayat nerden vurursa vursun ayakta durabilmek,
Bazen yaşamaktır sevmek, soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek,
Bazen ağırdır sevmek, sevdiğine layık olabilmek ve
Bazen hayattır sevmek birini çok uzaktayken bile yüreğinde taşıyabilmek,
Bazen ise fedakarlıktır sevmek sevdiğin için HERŞEYİNDEN
