bazen acıya ve sevince boğan
hoyratca akıp giderken
kimsenin hesap soramadığı
acımasız zaman.
düşünüyorumda
daha dün gibiydi
seni ilk defa kucağıma aldığımda korkularım
ilk kez konuşmaların,emeklemen
ve ilk adımı atışın
ilk yaramazlık yapışın
sinsice evden kaçışın,daha dün gibi.
daha dün gibi gözümün önünde oğlum.
su gibi akıp giderken zaman
öldüresiye yıpratıyor insanı oğlum.
seni bencil duygularımla kırdığım zaman
parçalanan yüreğimdeki sızıyı anlayamazsın oğlum.
koruma duygusu bencilliğinde boğulurken
kimi zaman,kendi eksikliğimi sende aradım.
yenik düşünce duygularıma
utangaç,arkandan ağlardım.
şimdi boyun bile benden uzun
düşüncelerin,duyguların bambaşka
ben yine aynı telaşla
eksikliğimi ararken sende
görmüyorum sanma büyüdüğünü
bakma sen benim korkularıma
sana güveniyorum hissettirmesemde
kendimden daha çok seviyorum seni
sen görmesende.
