Printable View
GÜNAH ÇIKARMA
Dün gece yıldızlar
Ürkek ve çekingen bir aşığın
Derdini dinledi.
Duymaktan bıktıysalar da aynı derdi
“Her akşam, belli ki bir aşk meselesi”
Ezgisi hoşuna gitti
Aşığın söylediklerinin
“Seni seviyormuş, ama söylemiyormuş”
Yıldızlar ne yapsın ?
Yanıp söndüler tüm gece
Avutmak için aşığı
Ki onun dudakları yorulmak bilmedi
Mırıldandı bildiği tüm aşk ezgilerini
Artık yorulup uyumakta olduğunu
Bile bile yıldızların
Seni sevdiğini tekrar etti.
Nazlı A. Saka
IŞIK BİRAZ DAHA IŞIK
Hüznümü anlatıyorum, kederimi değil.
Sevgimi haykırıyorum ! coşkumdan öte
Çünkü masa benim sevgimle masa.
Ötesi yok... Masa da yok !
Hüznümü anlatıyorum, kaderimi değil.
Gülen gözlerimin kırışıklığında akıl da hüzünle beraber
Ben böyle varım sorsana Yaradana.
Öncesi yok... Şiir bile yok !
Çünkü ben hüznümü seviyorum
Yaprağı sevdiğim gibi ve kendimi ve çiğ tanesi dahil...
Çağlayan Gecede
PINAR olacak belki bir Gün.
Işık biraz daha ışık, görmek için kristal taneyi
uzun upuzun ama K I S A C I K hayatımda
tek istediğim biraz daha ışık
görmek için TANEYİ....
elbette yansımalar baki...Çağatay Egemen
İst, 03.10.2001
VAROLUŞ (Sarı Yaprak)
Bir ağaç bütün görkemi ile yaşam bağışlıyor
Ve bir yaprak
Sararmış
Ömrünün son demlerini yaşayan
Ve son bir gayretle can damarına bağlanmış
Bir tek rüzgar
Tek bir esinti artık düşmanıdır sarı yaprağın
Can damarından onu ayıracak bir tek bir esinti yeter yitmek için
Ve sonra
Son bağlantısı kopar
Yere düşer
Önce gözü ağacına,
Can damarına takılır
Bir özlem belirir yüreğinde sarı yaprağın
Yere düşerken son bir defa
Son bir defa baharın güzelliğini
Ve yeşillikler içinde tabiata bağışladığı o güzelliği yaşar yeniden
Ve toprak
Yeni yurdu
Bir gariplik bir yalnızlık
Can damarı ağacın dibinde bir sarı yapraktır
Hüzünle bakar ağaca
Yaşam ağacına
Toprak kucaklar sarı yapragı
Toprak ana katar kendine sarı yaprağı
Şimdi toprağa karışmış
Toprak olmuştur sarı yaprak
Ve yaşam agacının köklerini görür
Ona can bağışlayan sevgili ağacının kökleri
Sevinçle bakar köklerine
Toprağın bir parçasıdır sarı yaprak artık
Ve can ağacına besin olmaktadır
Köklerine yaşam ağacının yaşam verendir şimdi
Geldiği
Kendisine can veren ağacına yaşam bağışlayandır sarı yaprak
Şimdi yeşil yapraklara
Yaşama yeniden merhaba diyen yeni canlara
Yeni yeşilliklere yaşam verendir sarı yaprak
Bilir bunu
Görür
Ve tekrar yaşam ağacına karışır
Ama bu sefer can veren olarak
Anlar sarı yaprak
Anlar bu dairenin anlamını
Yaşamın amacını görür
Yeşil yaprakken bahar sevincini de sever o zaman
Sararmış bir yaprak olarak toprağa ağır ağır düşüşün hüznünü de
Ve can aldığı ağaca
Can vermenin sevincini yaşar
Şimdi bilir O hersey kendisinden doğar
Ve canından bir parça olur herşey
Bir dönüşümdür bu bilir
Gelişmedir hersey anlar
Sever hüznü de sevinci de
İkisi de kendisidir çünkü görür.. anlar ve bilir
Bir yaprakken ulu ağacın bir dalında
Şimdi her parçasındadır artık yaşam ağacının....
gassan satar..25.5.2001
YOKLUĞUMUN RESMİ
attığım her adım benden uzakta
bastığım her yerde yokmuşum meğer
çırpınırken "BEN" denilen tuzakta
"BEN" bana saplanan okmuşum meğer
aklım kumsal iken, ben toz paresi
çıktıkça yükseğe, alçalır oldum
düşündüm derdimin nedir çaresi
susarak konuşmak, sonunda buldum...
esrarlı vuslata bir adım kala
hasretin vecdiyle ben kement attım
deryada boğulmak, ne güzel bela
battıkça kurtuldum, çıktıkça battım
görünmez cevheri buldum diyerek
körlüğü kör ettim deli bir taşla
bilmeyi bilmeden, bildim diyerek
boşluğu doldurdum, dolu bir boşla
nasılların sebebini sorarken
sualimi cevapladım "NİÇİN" de
çokluğumda yokluğumu ararken
yalnız kaldım yığınların içinde
satır satır böldü beni heceler
her kırkımı kırka yardım savuştum
boşluğumu kucakladı geceler
sessizlikte gürültüyle boğuştum
"var"da "yok"u haykırırken her seda
aklım ki aklımı başımdan aldı
O'na gidiyorum bana elveda
sonsuz olan sona bir nefes kaldı
Uğur Işılak
RUHU OLMAYAN İNSAN
Notaları olmayan bir parça
Sözleri olmayan bir şiirdir, dedi yazar
Okuyucusu olmayan bir kitap
Ve ziyaretçisi olmayan bir hasta gibi.
Ruhu olmayan bir insan gibi, dedim
Doğru, dedi.
Ama yine de parça söylenir
Şiir yazılabilir. Kitap yine de basılabilir.
Hasta, ziyaretçisi olmadan da kurtulabilir.
Ya ruhu olmayan insan dedim?
Hiç gülemez, dedi yazar, gülmesini bilemez
Nazlı A. Saka
GAZİYE ŞİİR
Yıllarca, elim kalbimin üstünde, eğildim,
Gölgen gibi topraklara aşkınla serildim
Sensin emelim, başka temennileri sildim.
Dünyayı tebessümlerinin gül şeni bildim:
Ben sevmeden evvel seni, kendimde değildim.
Göklerde mavi gözlerinin aşık' ı ay, gün:
Gönlüm gibi lakin olamazlar sana düşkün.
Ruhumda güneş doğdu, nedir anladım ülkün
Ben sevmeden evvel seni, kendimde değildim.
29.10.2001
Fuat Hulusi Demirelli