Devletin belleğe girmeye hakkı var mı?
Bu Linki Görmeniz İçin SupersatForuma Uye Olmanız Gerekmektedir.
Havaalanlarında sadece bedenler değil eşyalar da kontrol ediliyor. Üstelik artık bilgisayar dosyaları da arananlar arasına girmiş durumda.
Filipinlerden dönen bir Amerikalının bilgisayarında şüphe üstüne yapılan aramada çıkan çocuk *****grafisi içeren resimleri hâkim reddetti. Gerekçesiyse 'bellek tecavüzü'
"Bilgisayarınızı açar mısınız lütfen?" Uçakla seyahat etmeye alışkın olan dizüstü bilgisayar sahipleri için gayet tanıdık olan bu cümle, genellikle uçağa binmeden önce eldeki eşyaları bir kenara koyup, çantanın bir kenarına yerleşmiş bilgisayarı çıkarıp düğmesine basarak açıp kapamadan oluşan bir rutini tetikler. Böylece güvenlik görevlileri dizüstü bilgisayarınızın gerçekten çalışan bir cihaz olduğunu ve xray cihazının içinde gösterdiği garip şeylerin gerçekten elektronik parça olduğunu anlar.
Ama aynı güvenlik prosedürü pilin bir kısmının yerine plastik patlayıcı konulmuş ve açıldıktan sonra ctrl+F7 tuşlarına basınca patlayan bir bomba yapılabileceğini nedense hep ihmal eder.
USB bellekler bile inceleniyor
Türkiye'de sadece bilgisayarı açıp kapamaktan ibaret bu süreç bir süredir ABD'de daha geniş çerçevede ilerliyor. Sınır polisi hem karayolu hem de havayoluyla geçen bütün yolcuları arama yetkisine sahip. Üstelik son zamanlarda buna dizüstü bilgisayarlar, DVD ve CD diskler, taşınabilir sabit diskler ve USB bellekler de dahil. Özel techizatlı birimler şüphelendikleri kişinin bilgisayarlarının kopyalarını çıkararak inceleme yapıyorlar. Kimi durumlarda el konulan bilgisayarların haftalar sonra yollandığı bile oluyor. Özellikle iş amaçlı seyahat eden yöneticiler endüstriyel casusluk endişesiyle bu durumdan oldukça rahatsız. Çünkü kopyalanan ya da incelenen bilgiler için herhangi bir kısıtlama bulunmuyor.
Güvenlik güçleri yaptıkları aramada hem terör ya da benzeri suçlara yönelik belgeler hem de korsan kopyalanmış şarkı, yazılım, film gibi dosyaları arıyor. Şu ana kadar yapılan binlerce arama içerisinde 2005 yılının sonlarına doğru yapılan bir örnek hem bulunanlar hem de devamında olanlar için son derece ilginç bir örnek oluşturdu.
Filipinler'den dönen Amerikan vatandaşlarını taşıyan uçağın yolcuları üstünde rastgele arama yapan polis şüphelendiği bir kişinin bilgisayarını incelemek istedi. Masaüstünde bulunan klasörlere bakan görevli bir tanesinde önce Filipinler'de çıplak kadınlarla çekilmiş birkaç kare, ardından küçük yaştaki çocuklarla cinsellik içeren karelere ulaştı. Polis bunu 'çocuk *****grafisi' olarak dosyalayarak bilgisayarın sahibini tutukladı.
Bellek kişiye özeldir
Bilgisayarda bulunan resimlerle mahkemeye çıkıldığında kimsenin beklemediği bir gelişme oldu. Hâkim zanlıyı karşısına çıkaran delillerin
kişisel hakların ihlali sonucunda toplandığına karar vererek delilleri
kabul etmedi. Hâkim kararında bir kişinin bilgisayarının içerdiği her şeyle sahibinin belleğinin bir yansıması olduğuna ve insanların zihnine girerek bilgi almanın devletin yetkisinin dışında olduğuna yer verdi. Bu durum çocuk *****grafisiyle mücadele edenler için üzücü olsa bile mahremiyet konusunda hassas olanlar için de oldukça sevindiriciydi.
Şu ana kadar hiçbir devlet havaalanlarındaki ya da karayolu geçiş noktalarındaki bilgisayar arama uygulamalarıyla ilgili istatistiksel bilgileri paylaşmadı. Ancak güvenlik güçleri ABD Bölge Mahkemesi'nin verdiği bu kararın ardından bilgisayar ve taşınabilir diğer elektronik
depolama aygıtlarının araması sonucunda birçok konuyu aydınlattığını savunmaya başladı.
Avrupa Birliği de çalışıyor
Bu tartışmalar dolaylı olarak Avrupa'yı da etkiliyor. Çünkü Avrupa Birliği de benzer bir uygulamanın hazırlığı içinde. AB ayrıca bütün üye ülkelerin suçlu veritabanını ortak kullanıma açma gibi iddialı bir projeyi de yürütüyor. Ancak kimi uzmanlar bilişim altyapısının zayıf olduğu ülkelerde bu tip bir veritabanına yetkisiz kişilerin de erişip çıkar amaçlı kullanabileceğinden endişe duyuyor.
alıntıdır
