Adam zengindi. Hem de birçoklarinin hayal edemeyecegi kadar.Ülkenin en güzel sehirlerinin en güzide semtlerindeki dairelerininsayisini bile bilmiyordu. Ayrica, bir antika meraklisiydi.Elindeki zengin koleksiyonun degeri de tahminlerizorluyordu.Çiftlikleri ve arabalari da vardi tabii.Islettigi magazalarda binlerce insan çalisiyordu.Herkes,'Keske onun yerinde ben olsam!' diye düsünüyordu.Gelin görün ki o, bulundugu yerden hiç memnun degildi.Her seye sahip oldugu dogruydu. Ancak, içinde, bir yerde derin bir boslukvardi.Kendisine 'Baba!' diye sarilacak bir çocugu yoktu.Yillardiresiyle birlikte bu yalnizligi, bu eksikligi içten içehissetmislerdi.Ama umutla dua etmeye, sabirla beklemeye devam ediyorlardi.Esi, ressamdi.Kadin hayal ettigi bebekleri, çocuklari büyük bir ustalikla yagli boya tablolara çiziyordu. Ancak resimleri sadecesergiliyordu. Resmini yaptigi bebekleri, çocuklari kendiçocuklari gibiseviyordu. Haliyle, çocuklarini para karsiligi bir baskasinasatmakaklinin ucundan geçmezdi. Sonunda ihtiyarlik günleri gelip çatti. Artik çocuk sahibi olmahayalleri bitmisti. Fakat beklenmedik bir sey geldi baslarina.Agir birtrafik kazasi geçirdiler. Adam hafif yarali olarak kurtuldu.Ancakkarisi ciddi bir beyin hasari ile yogun bakimda aylarca yatti.Adam karisinin sagligi için servetinin önemli bir kisminiharcadi.Derken, doktorlar karisinin kismen iyilestiginisöylediler.Kadin evedöndü. Ama artik eskisi gibi degildi. Adeta bir çocuk gibiyasiyordu.Karisinin gündelik islerini yapabilmesi için bir bakici hanimçalisiyordu yanlarinda. Kocasini savasta kaybetmis gençhanimi, adam veesi çocuklari gibi sevdiler. Eve biraz olsun çocuk civiltisigetireniki küçük çocugunu da torunlari bildiler. Bu arada evin hanimieskidenoldugu gibi resimler yapmaya çalisti. Beklenecegi gibi tablolarieskisikadar basarili degildi. Yine de kadinin eski günlerdeki gibimutluolmasina yardimci oluyordu.Yillar hizla akti. Kadin bir gün beyin sorunlari nedeniyleöldü.Adam, bakici hanim ve iki yetimini degerli hediyelerle evlerinegönderdi. Çok geçmeden adam da kalp krizi geçirerek hayatavedaetti.Böylece hayalleri süsleyen o koca servet sahipsiz kaldi.Ilk olarak paha biçilmez antikalar büyük bir müzayedede satisasunuldu. Ilk parça adamin esinin beyin özürlüyken yaptigi birtabloydu.Bir özürlünün umutlarini döktügü, ruhunu ortaya koydugu bumütevazi tabloya kimse dönüp bakmadi bile. Herkes az sonra önlerine gelecek pahabiçilmez antikalari bekliyordu. Saticinin 'Artiran var mi?'diye bagirisina salondan tek yanit gelmiyordu. Salondaki sessizligi,müzayedeye ilk defa gelen bakici kadininsesi bozdu. Annesi gibi sevdigi bir kadinin, çocuklari gibisevdigitablosuna müzayede salonunda pek alisik olunmayan bir tekliflemüsterioldu. 'Bes dolar!'diye bagirdi acemice. Daha fazlasi yoktucebinde.Umutla bir baskasinin kendi teklifini arttirmasinibekledi. Sessizlik yine bozulmadi. Müzayede yöneticisinin 'Satiyorum,satiyorum, saaaaat...tim.' demesiyle tablo sadece 5 dolara kadinin oldu.Müzayede yöneticisi satilan tabloyu bir kenara koymak yerine çerçeveninarka yüzünü herkesin görebilecegi biçimde yukarikaldirdi.Tablonun arkasinda katlanmis küçük bir kagit parçasi vardi. Yine herkesin gözleri önünde kagidi aldi ve açti.Özenli bir el yazisiyla yazilmis notlara göz gezdirdikten sonrakalabaliga döndü.'Bayanlar ve baylar; müzayede bitmistir!' Sonra kagitüzerindekinotuseslice okudu. 'Kim esimin bu mütevazi emegine deger vererek bu tabloyu satinalmissa, esime verdigim degerden çok daha azini hak edenservetim deonundur.' Ailemizde birbirimiz için yaptigimiz her isin ardinda böyle bir not olmali mi dersiniz? ' Karimin benim için yaptigi her sey,benimdeger verdiklerimden çok dahadegerlidir ' gibi.' Kocamin benim için yaptiklari, onun sahip olduklarindan çokdaha pahabiçilmezdir ' gibi. Ve çocuklarimizin bizim için sevgiyleyaptiklari,kendi ruhlarini tasirip da ortaya koyduklari güzel seylerinardindayazili bu notu okuyabiliyor muyuz? Dünya belki de bir açik artirma salonudur.Gördügümüz herseyebirileri paha biçer. Sirf baskalarinin biçtigi degerlerüzerine yenidegerler eklemek için, ömrümüzü bizim için en degerli olanlariunutarak, hatta bazen kirarak tüketiyor olabiliriz.Sevimli bir çocugun babasi ve annesi olmanin degeri borsalardaölçülemiyor. Fedakar ve sadik bir esin bizim için yaptiklarinihiçbirinsan kaynaklari uzmani hesaplayamiyor. Oysa, hepsi antika.. Kimsenin görmedigi, kimsenin fark etmedigikadar özel ve güzel degerler. 'Müzayede' bitmeden birbirimize deger verelim...
