üç evlat

ÜÇ EVLAT

Üç kadın çeşme başında toplanmış konuşuyorlardı.Az ötede ihtiyarın
biri oturmuş, kadınların çocuklarını methetmelerini dinliyordu.

Kadınlardan biri: -Benim oğlum öyle marifetlidir ki, hiç kimse bu konuda
onunla boy ölçüşemez...Tam bir cambazdır o! İp üzerinde bir yürüse de
görseniz.

Diğer kadın heyecanla atılarak: -Benim oğlumun sesini bilseniz,
dedi.Tıpkı bir bülbül gibi şakır.Yeryüzünde hiç kimsenin böyle bir sesi
yoktur.Allah vergisi bu...

Üçüncü kadın susup duruyordu.Diğerleri sordular: -Sen çocuğunu niye
övmüyorsun? Nesi var ki? -Çocuğumun çok üstün bir tarafı yok ki...Ne diye
durup dururken öveyim onu.

Kadınlar kovalarını doldurup yola koyuldular.İhtiyar adam da peşleri sıra
yürümeye başladı.Kadınlar ağır kovaları taşımakta güçlük çektikleri için ara
sıra duruyor ve dinleniyorlardı.Sırtları ağrı içindeydi. Bu sırada çocukları
onları karşılamaya çıktı.

Birinci çocuk hemen elleri üzerinde havaya kalkmış, çeşitli marifetler
gösteriyordu.Kadınlar gözleri hayretten büyümüş haykırdılar:

-Aman ne kabiliyetli çocuk!.. İkinci çocuk altın gibi bir sesle öyle
güzel şarkılar söyledi ki, kadınlar gözleri yaşlarla dolu hayranlıkla
dinlediler onu... Üçüncü çocuk koşarak geldi, annesinin elinden kovayı aldı
ve eve kadar taşıdı.

Kadınlar ihtiyara dönüp: -Bizim çocuklarımız hakkında ne diyorsun,
dediler. İhtiyar şaşkınlıkla: -Çocuklarınız mı? Dedi. Onları bilmem. Yalnız
biri vardı, annesinin elinden kovayı alıp eve taşıdı. Onu çok beğendim...