Ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafındaki güzelliklere bakıyormuş.
'Evrim ne güzellikler yaratıyor!' diye düşünüp mest oluyormuş.
Birden arkasında kocaman bir ayı belirmiş ve onu kovalamaya başlamış.
Adam bütün gücüyle kacıyormuş ama her arkasına bakışta ayının daha yaklaşmış olduğunu farkediyormuş.
Dakikalarca süren bir kaçışın sonunda adamın ayağı yerdeki dala takılmış, ayı adamın üzerıne atlamış,
pencesini kaldırmış.
Tam vurmaya hazırlanırken adam 'TANRIM!!!' diye bağırmış.
Bir anda zaman durmuş, ayı donmuş, ormandaki nehir bile akmaz olmuş.
Bir anda orman kararmış ve gökyüzünden bir ışık hüzmesi adamın üzerine parlamış.
Çok derinden gelen ilahi bir ses adama:
'Yıllarca bana inanmadın, yaratılış kozmik bir kazaya bağladın, sana bu durumda yardım etmemi mi istiyorsun?
Seni sevgili bir kulum mu saymalıyım?' demiş.
Adam utanc içinde:
'Biliyorum bunca yıldan sonra dindar biri olmayı istemem haksızlık, ama belki AYIYI dindar yapabilirsiniz. demiş.
Ses: 'Peki.' diye karşılık vermiş ve ışık kaybolmuş.
Nehir tekrar akmaya baslamış. Herşey eski haline dönmüş.
Ayı pencesini indirmiş, iki pencesini de göge doğru çevirmiş, ve konuşmaya baslamış:
'Tanrım, senin rızkınla orucumu açıyorum, hamdolsun verdiğin nimetlere.'
