Biri diğerinin varlık nedenidir. Öyle ise sevinçler kadar dertler hüzünler de gereklidir.
Gereklidir diyorum ama ZAT’ en gereksiz bir şey de yoktur ki.
O’nun nazarında her şey olması gerektiği gibidir.
O noksan sıfatlardan eksikliklerden münezzehtir.
Eksiklik ve noksanlık O’nun hikmetlerini göremeyen kulundadır.
Kul O’ndan uzaklaştıkça ancak kendi bulunduğu yerden görüleni görür… O’nun gördüğünü göremez. O zaman da sanır ki olanlar kendi istemesiyle olmaktadır.
Bizim sandığımız her işimiz O’nundur ve O’nun hükmü, OL demesi iledir.
Yapan ve yaptıran O’dur… FAİL-i MUTLAK O’dur.
ZATen O kimdir biz kimizdir ki?
“Attığın zaman sen atmadın Allah attı.” Ayetinde:
“Kulum, faili olmadığın şeyi yap. Yaptığın işin faili benim.
Ben de ancak seninle yaparım.
Çünkü onu kendi kendime yapamam,
onu yapmak için sen lazımsın. Senin yapman için de ben lazımım”.
“Böylece işler bana ve Ona bağlı oldu.
Ben de hayret ettim, hayret de şaştı. Hayret içinde hayret oldu.”
Diyen Muhyiddin İbnul Arabi şöyle devam eder:
“Nice zamanlar olmuş ki şöyle demişimdir:
“Rab Haktır, kul Haktır, ah bilseydim, mükellef kimdir?
Kuldur dersen o yoktur, Rabdır dersen o nasıl mükellef olur ?”
“Nice zaman da şöyle demişimdir:
Kendisinin yaptığı bir şeyi bana teklif etmesinde hayret ettim.
Benim yaptığım bir iş yok (bende o iş hep) O’(nun yaptığı) nı görüyorum.
Ah bilseydim mükellef kim oluyor? Her yerde ancak Allah var, Ondan başkası yok.”
“Böyle söylemekle beraber bana denildi ki yap”.
“Cümle yerde Hak nazır , göz gerektir göresi”
Görecek göz, işitecek kulak, bilecek akıl, hisseden bir yürek varsa OL-AN O’ndan gayrı değildir.
“Ben gizli bir hazine idim... Bilmekliğimi istedim Alem’i yarattım.
Bilinmekliğimi istedim Adem’i yarattım”
Buyurur.
O bilinmekliğini istemiştir. Buna göre;
Bilmek için... önce bilmiyor olmak gereklidir.
Bilmeyerek doğarız, bilmeyerek yaşarız.
Kısmetimizde varsa O dilemişse günü geldiğinde biliriz.
O zaman anlarız ki O bizi sevgiden yarattı…
O’nu sevince O’nun her yarattığını da sever oluruz.
O’nun yarattığını sevmek bu anlamda O’nu sevmektir.
“Yaradılanı severiz Yaradan’dan ötürü”
O zaman geceleri de severiz gündüzler kadar, dertlerimizi de severiz kederlerimiz kadar.
Gündüzün ardından geceler gelir.
Gökteki yıldıza sırdaş olurum.
Aklıma Yunus’tan heceler gelir.
Kuzuya kurda kardeş olurum.
Kendimle baş edemediğimde, kendime kızdığımda bunlar gelir aklıma,
kızdığım kimdir,
affetmediğim kimdir,
affeden kimdir.
seven kimdir
sevilen kimdir.
Ah bir bilebilsem kim olduğumu… zaten benim aradığım da O derim....
Ben hayalim O asıl... Ben Aslımı severim, Aslım da beni sever.
