Hani Türkiye'deki Kürt halkı için mücadele veriyordu?

Bu Linki Görmeniz İçin SupersatForuma Uye Olmanız Gerekmektedir.

Memlekette garip şeyler oluyor. İmralı’daki Abdullah Öcalan, iki haftadır “gemi bozuk” diye avukatlarıyla görüşemiyordu. Sonunda araya Adalet Bakanlığı girdi ve 100 TL’ye bir koster kiralandı. Sanki devletin bir kanadı Öcalan’ı referandum ve PKK’yla mücadele sürecinin dışında tutmaya çalışırken, bir başka kanat da acilen devreye sokup referandum öncesi dağ kadrolarına ateşkes sinyali vermesini istiyordu.
Sonunda adaya giden avukatlar, Öcalan’ın ateşkes mesajıyla geri döndü. PKK anında “çatışmasızlık” ilan etti.
Gerçekte, sadece devlet içinde değil, bir süredir PKK içinde de şahinler ve ılımlıların farklı tellerden çaldığı bir “oyun içinde oyun” sergilenmekte. Aslında Öcalan, haftalar önce, 23 Temmuz’da da avukatlarına ateşkes sinyali vermiş; ancak dağdaki komuta kademesi bir şekilde bu mesajları “görmemezlikten” gelmişti.
23 Temmuz’da PKK lideri “çatışmasızlık ortamının oluşturulmasına ihtiyaç var” demiş ve BDP’nin referandumdaki katı Hayır’cı havasına “Kimsenin iradesine ipotek koyamayız. Referandumda evet ile hayır atbaşı gidiyor. BDP burada kilit konumdadır. BDP’nin tavrı referandum sonucunu etkiler” sözleriyle ince bir ayar vermişti.
“PKK beni dinlemiyor”
Belli ki Öcalan, BDP ve PKK’nın referandumda “hayır” bloğuna katılmaktansa, açılım sürecinin yeniden başlatılması için devletle sıkı bir pazarlık öneriyordu. Ancak ilginçtir ki PKK bu çağrıyı neden görmemezlikten geldi ve saldırıları arttırdı.
Bunun üzerine Öcalan, 30 Temmuz’da artan saldırılarla ilgili “Bu gelişmelerden rahatsızım ve bunları aşmaya çalışıyorum. Devlet de PKK de bildiğini okuyor. İşte görüyorsunuz iki taraf da beni dinlemiyor, aldıkları kararları uyguluyorlar” dedi.
Basında sık sık Öcalan’ın avukatları aracılığıyla PKK’yı yönlendirdiği görüşü hakim. Oysa son haftalarda konuştuğum güvenlik yetkilileri, örgütün günlük işleyiş ve komuta açısından Öcalan’ın kontrolünde olmadığını; gerçekte örgütü yöneten dağ kadrosunun kitleleri hareketlendirmek için Öcalan’ı sadece bir “sembol” olarak kullandığını söylüyor.
Peki dışarıya her fırsatta “Öcalan muhatap alınsın” diyen örgüt, neden ateşkes konusunda Öcalan’ın sözlerini hiçe saymıştı?
Ben bu konuda hükümet çevreleri ve yandaş medyada revaçta olan “PKK’yı derin devletteki Ergenekon uzantıları yönlendiriyor” ya da “PKK belli bir mezhebin eline geçti” gibi teorileri ikna edici bulmuyorum.
Şahinlerin gücü
Muhtemelen asıl neden, açılımda umduğunu bulamayan PKK dağ kadrolarının yeni bir şiddet dalgasıyla bundan sonraki süreçte pazarlık güçlerini arttırma isteğiydi. PKK’nın merkez yürütme komitesinde şahinler, nispeten daha ılımlı bir çizgisi olan Murat Karayılan’a karşı ağır bastılar.
Burada “dağ kadrosu” ya da “komutan” derken, büyük strateji dehaları değil, uzun yıllardır dağlarda yaşayan, dünyadan izole, sıkı bir hiyerarşik yapı içinde sadece şiddet dilini bilen insanlardan söz ediyoruz.
PKK yönetimi muhtemelen şiddet dalgasını arttırmanın, dağılmaların başladığı örgütü yeniden motive edeceğini ve Mavi Marmara ve Türkiye’nin İran konusunda BM’deki “Hayır” oyu sonrasında uluslararası arenada karanlık aktörler ve yabancı güçlerin ilgisini çekebileceklerini düşündü. O hesapla yeniden kan dökmeye başladılar.
1000’e yakın Suriyeli var
Güvenlik güçleri tarafından yapılan analizlerde, şiddetin artmasında bir diğer unsurun da PKK içinde Suriyeli Kürtlerin artan gücü olduğu söyleniyor. Örgütteki 4500 civarındaki gerillanın yaklaşık 1000’e yakını Suriye asıllı. Aralarında operasyonel yetkisi olan orta kademe komutanlar da var.
Suriye’deki Kürt nüfus, uzun yıllardır büyük baskı altında. Hükümet, Kürt kimliğini tanımak bir yana, vatandaş kimlik kartı vermeyi bile reddediyor. Bu yüzden savaş dışında gidecek yerleri olmayan Suriyeli kadrolar, PKK içinde en kanlı saldırgan emirleri verenler.
Bir süre önce sohbet ettiğim üst düzey bir güvenlik yetkilisi “Bu topraklara aidiyet hissiyle bağlı olmadıkları için, daha da acımasız olabiliyorlar” yorumunu yaptı. Güvenlik güçleri telsiz konuşmalarında Suriyeli komutanların “Yakın o ormanı!” gibi emirleri kolayca verebildiğini görüyor. Reşadiye saldırısında da Suriyeli kanadın rolü vardı.
Devlet Öcalan’la hep görüştü
Abdullah Öcalan’ın İmralı’da avukatlarına ateşkes mesajını verdiği görüşmenin Adalet Bakanlığı’nın devreye girmesiyle gerçekleşmesi, uzun zamandır fısıltı gazetesinde kulaktan kulağa yayılan “Devlet Öcalan’la pazarlık yapıyor” iddiasını bir kez daha gündeme getirdi.
Hatta geçen haftalarda Meclis’te CHP’li bir vekil, “MİT Müsteşarı Öcalan’la görüştü mü?” diye soru önergesi bile verdi.
Yeni MİT Müsteşarı Hakan Fidan günün birinde Öcalan’la görüşür mü bilemiyoruz ama hemen belirtelim ki devletin güvenlik birimleri, yakalandığı 1999 yılından bu yana çeşitli defalarda İmralı’da yatan Abdullah Öcalan’la görüştü.
Tabii Öcalan’la görüşmek, PKK’yla pazarlık yapmak anlamına gelmez. Geçmişte üst düzey askeri yetkililerin de, istihbaratçıların da “Türkiye’nin elindeki bu kozu, terör ve Kürt sorununun çözümü için nasıl kullanabiliriz?” düşüncesiyle PKK liderinin hücresine şöyle bir kafayı uzatmışlığı var.
Bunda şaşılacak bir durum da yok. Yakın zaman önce görüştüğüm emekli bir üst düzey komutan bile “İstihbarat görüşür. Çok normal. Onların işi bu” dedi. İstihbarat örgütleri, devletin resmi kanallarının yapamayacağı işleri yapmak, giremeyeceği deliklere girmekle mükellef oldukları için, el-Kaide’den PKK’ya her yere uzantıları olması gerekir.
Yakalandığı ilk yıllarda Öcalan’ın ziyaretçileri, askeri istihbarat kanadındandı. Ardından 2006’da Şenkal Atasagun’un MİT müsteşarlığı döneminde, Müsteşar Yardımcısı konumundaki Emre Taner’in İmralı’ya giderek Öcalan’la görüştüğü basına yansıdı. Daha sonraki yıllarda da istihbarat birimleri gerek görüldüğü ölçüde Öcalan’la temasta bulundu.
Bu görüşmelerin içeriğinden haberdar olan kaynaklar, Öcalan’la yapılan temasların “pazarlık” değil, Nevruz öncesi şiddeti önlemek, PKK’nın ateşkes sürecini teşvik etmek ya da PKK’nın dağdan inmesini sağlamak gibi somut hedeflere yönelik olduğunu hatırlatıyor. Habur’da PKK’lıların teslim olması öncesinde de bir dizi benzer temas yaşandı. Sürecin kontrolü Avrupa’daki PKK’lılarda olsa da nihai “Teslim olun” çağrısı, Öcalan’dan geldi.
Son yıllarda yapılan temaslar büyük ölçüde PKK’nın silahı bırakarak dağdan inmesini öngören “açılım” sürecine zemin hazırlamak için tasarlanmış önemli adımlardı.
Öcalan, neredeyse tüm temaslarda hücresi ve tutukluluk koşullarıyla ilgili şikayetlerde bulundu. Örneğin 2007’de yattığı şiltenin delik olması, nem ve koğuşuna bakan özel harekatçıların servis yaparken çayı dökerek ve soğuk getirmeleri gibi konular da bu görüşmelerde gündeme geldi. Muhtemelen son dönemde televizyon konusundaki taleplerini de gündeme getirdi.
Ancak bu görüşmeler Öcalan için hiçbir zaman “yeterli” olmadı; bu sebeple üstüne basa basa “Beni muhatap alın” dedi. Çünkü görüşmeler bir al-ver üzerine kurulu pazarlıktan ziyade, Öcalan üzerinden PKK’nın silahı bırakmasına yönelikti.
Öcalan 2006’de üst düzey bir güvenlik yetkilisiyle yaptığı görüşmede, “Peki benim durumum ne olacak?” diye sordu. Ancak hiçbir zaman tutukluluk durumunun değişebileceği, bir gün salıverileceği yönünde bir perspektif ya da umut verilmemiş olması, PKK liderini huzursuz etmeye devam etti.
Aslı Taşbaşoğlu - Milliyet