GERÝ GELEN MEKTUP


Ruhun mu ateþ yoksa o gözler mi alevden

Bilmem bu yanardað ne biçim korla tutuþtu

Pervane olan kendini gizler mi alevden

Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuþtu


Gün senden ýþýk alsa da bir renge bürünse

Ay secde edip çehrene yerlerde sürünse

Her þey silinip kayboluyorken nazarýmdan

Yalnýz o yeþil gözlerinin nuru görünse


Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince

Çehren bana uðrunda ölüm hazzý verince

Ýçimdeki azgýn devi rüzgarlara attým

Gözlerle günah iþlemenin zevkini tattým


Gözler ki birer parçasýdýr sende Ýlah’ýn

Gözler ki senin en katý zulmün ve silahýn

Vur þanlý silahýnla gönül mülkü düzelsin

Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin


Söz: H. NÝHAL ATSIZ

Müzik: OSMAN ÖZTUNÇ