Fahişelik mesleğiydi

Ama oda bir can taşıyordu

Sermayesi vücudu

Dünyada en son umudu


Fahişe dediler köşeye ittiler

Doğmadan öldüler her zaman

Düşer bir damla yaş gözlerinden her an

Karanlık kuytularda fahişe


Akıp giden zamanın

Savurduğu insanlar gibi

Bunalımlı yaşamın

Parçası oldu fahişe


Fahişe

Boy bir yetmiş

Yaş yirmi beş

Doksan atmış doksan beş


Çaresiz ve umutsuz

Fahişe çok, çok mutsuz

Zorla girilen bu yolda

Çıkmakta çok zor kuşkusuz