Bindokuzyüzkırkbeş (1945) - Sezen Aksu

Gel, asırlardan uzanda tut ellerimi sımsıcak

Yoksa bendeki çocuk da böyle çaresiz kalacak

Öfke, ile beslenen çocuklar yalnızdırlar


Ve ümitleri çiçeklerden, acıları tarihlerden

Senin gibi benim gibi, onlar da hep insandılar

Ve sevgiye inandılar ve saygıya inandılar senin gibi benim

Gibi


Onlar biraz terkedilmiş biraz küskün çocuktular

Sanki biraz incitilmiş sanki kedersiz sevilmiş

Sanki utandılar kavgadan ve sustular


Hep incilenen gözyaşları kurusun inançlarında

Sene 1945 onlar da hep insandılar ve sevgiye inandılar ve

Saygıya inandılar senin gibi benim gibi


Asırlardan uzanda tut ellerimi sımsıcak yoksa bendeki

Çocuk da böyle çaresiz kalacak

Öfke, ile beslenen çocuklar yalnızdılrar