Hasan Hüseyin Demirel - Kömür



Kömür olduk ey insanlar yakın bizi

Gökyüzünde duman duman soluyun bizi

Kaşlar kara gözler kara kirpik kara el kara

kitap kara defter kara tarih yazan kalem kara


Hoşçakal, hoşçakal son günışığı

Son günışığıyla gelen yaşam hoşçakal

Son yeryüzü, son insan suretleri hoşçakal

Bebekler, arkadaşlar, komşular hoşçakalın


Bize almanların itlerine biçtiği değerden

Daha az değer biçen dünya hoşçakal

Ve merhaba karanlığın mabedi,

Yeraltının sessiz ırmakları, merhaba yeraltı merhaba


Hoşçakal sevgilim, ben bir madenciyim

Yeraltında sessiz sessiz ağlayan, ağlayan bir nehirim

Kaşlar kara gözler kara kirpik kara el kara

Kitap kara defter kara tarih yazan kalem kara