Hz. Ebûbekir'in (R.A.) bir kölesi vardı. Çalışıp yevmiye alırdı.

Bir gece yemek getirdi. Hz. Ebûbekir (R.A.) da ondan bir lokma aldı. (Yemeğin nerden kazanılıp getirildiğini daha önceleri mutlaka sorduğu halde bu defa
sormadı.)

Sonra köle o yemeğin, cahiliyyede iken afsun ettiği bir kehanete karşılık olarak aldığı ücret olduğunu söyledi.,

Bunu duyan Hz. Ebûbekir (R.A.) "Nerde ise beni helak edecektin" dedi ve yuttuğu lokmayı kusarak içinden çıkarmak için elini boğazına götürdü. Fakat lokma
bir türlü çıkmadı.

Yanındakiler onun ancak su ile çıkacağını söyleyince bir tas su istedi. Onu içti ve kusmaya başladı. Nihayet lokmayı çıkarıp attı.

Kendisine "Allah sana merhamet etsin. Bütün bu meşakkatler bir lokma için mi?" denilince o şöyle cevap verdi:

"Şayet, bu lokma başka türlü değil de ancak canım pahasına çıkacak olsaydı yine onu çıkarırdım." Ben Allah Rasûlünü (S.AV.):

"Bir cesed ki haramdan gelişmiş (neşv-ü nema bulmuş) tir. Ona en lâyık olan ateştir." derken işittim de bu lokma ile cesedimde her hangi

bir zerrenin gelişmesinden korktum.

Azizim, daha bir şey dememe ihtiyaç varmı? Nasılsın? Nerdesin? Vücudun temel taşlarının harcı ve mahiyeti nedir? Hiç düşündün mü?

Allah insaf ve iz'an versin