Cem Adrian - Tanrının Elleri

Rüzgar eserken yapraklar dökülür

O berrak yüzünden bir damla süzülür

Bu ayrilik, bu ayrilik kalbindeki en büyük yaradir artik

Ve günes batarken, cocuklar uyurken

Bas ucumda bekleyen yorgun bir melektir

Ve her gece sabret diye

Saclarimda dolasan tanrinin elleridir


Ne büyük ne derin ne disyah ne keskin

Ayrilik giriyor kirilgan gözlerin

Unutma, unutma dikecek yirtilan geceyi sabaha

Ne büyük ne beyaz ne essiz ne duru

Hep sarilip sariyor üsüyenruhumu

Birakma, birakma elimi düserim karanliga








<div>
___________________________________________________________________________
*









Her insan dünyaya bir kez geliyorsa, astranotlar insan değildir.