Kolera - Monotonluk Maratonu

Kolera Verse:

Benimle kal! Hevesim kursağımda takılı kaldı

Gözlerim telaş timsali her ölende ağladı

Pervasız tenin gözümü aldı komada martı

Lodos mağduru melteminde ayıldı ve

Yalnız uyandı. Suskunluğum minnetimdi

Yokluğun varlığı kanattı kendimi limana

Bağladım uçarı aklım halattı kararlarım

ve kesin seçimin bütünü eşittir hayattı

bacaklarım kırıldı adın koluma kanattı (Kanat)


Burun buruna geldim seni bulmak için

Her belayla düşündüm 3 yıl arayla

küs mü mecnun Leyla'ya? bacaklarımı

sarkıtırım dalga çarpar ayağıma

beyaz saçların akasya çalmış kokunu lavanta

Vadeli yıllar karanlıktan korkmayı sana yasaklatır

20 sene de uzayan saçı küçük bir bit makaslatır

2 çocuğum olsa aklım salıncakta sallanır

büyümek istemiyorum annem babam yaşlanır

Saçının teli kopmasın, korkarım Allah muhafaza

şerefine izin verdim bugün kalbimdeki her muhafıza

ziyarette evliya dedim fark etmelerini sağla

buz gibi karaya vurmuşum, bulmuş sahil muhafaza

Tanrım yıllar günaha soktu, gel de içimi filtre et

yıkılır bendim ilk tayfunda yağmurun işi çiselemek

sineğin yalısı her papatya yüzünden çirkin çiçek

çıkışmıyor param melek, yürüyerek geliyorum sabret


Nakarat:

Bırak, yine başa döndü bu dünya

Yine sona sardı aynı kaset, bıktım!...

Bu monotonluk maratonu. Onu tanı!...

İçinde düşünce koştur!!!


SaGoPa Verse:

Derin bir denizin dibine çökmüş, bir hazine aşk denen

Gafilen bir av olur aniden. Bir kalp,ve diğeri hükmeden.

Benden uzakta olsun derdim körpecik çocukken.

Gücümü toplamam gerekti aldanışımı yaşarken

Kıvranışımı seyreden melekler gibidir sükunet

Tam kendimi toplamışken önüme çıkar hayalet

Ve korku içime hucmederken korkup kaçar cesaret

Felaket sarsılışımı izler, cesede çevirir esaret

Yardım et, bir iğne vur!... Ve sönsün acımın yangını

Güneş su olsa, yağmur kurusa ayıltamaz bu baygını.

Çok zorladım şansımı ve yatıştırdım hırsımı.

Yaşama kafa tutarken kafamı kırdı cadının tılsımı

Hileden uzak bu adama sille vurma yazıktır.

İlle çile mi çekmem lazım? Nurum yüzüme dargındır

Bil ve gerisi Mühim değil sevgim sana özel ve Saftır

Bugüne dek işlediğim günaha. İstirhamım tekbir aftır.

Dökmek ister içini içim, anlatmalı mı. Biçim Biçim?...

Her neşe, bir içim ve içlenişime direnişim.

Ben, yürüdükçe kalır izim, bitmek bilmez pembe dizim.

Yüzüm her resimde karanlık, karamsar bir çizim


Bırak, yine başa döndü bu dünya

Yine sona sardı aynı kaset, bıktım!...

Bu monotonluk maratonu. Onu tanı!...

İçinde düşünce koştur!!!








<div>
___________________________________________________________________________
*









Her insan dünyaya bir kez geliyorsa, astranotlar insan değildir.