Ýbadet Artarsa Rýzýk da Artar
Bir derviþ. Evden ayrýlýþýnda hanýmýna iþe gidiyorum diyerek ayrýlýr, ancak doðru tekkeye gider ibadet ederdi. Akþam eve döndüðünde Hanýmý:
- Yiyecek bir þeyimiz yok biliyorsun, elin boþ mu döndün, dediðinde de
- Çalýþtýðým zat öyle cömertki... Ondan para istemekden utanýyorum. Ay sonunda ücretimin tamamýný toptan verecek, derdi.

Ay sonu geldiðinde, yine evden ayrýlmýþ, tekkeye gitmiþ, ibadete koyulmuþtu. Akþam eve döneceðinde bir düþünce kendisini aldý, ay sonu idi, hanýma ne diyecekti. Mahzun mahzun eve doðru yürüyordu. Sonunda eve yaklaþtý. Evden leziz yemek kokularý etrafa yayýlýyordu. Þaþýrmýþtý, kapýyý hanýmý güler yüzle açar, içeri girerler olanlarý kocasýna þöyle anlatýr:
- Kimin yanýnda çalýþýyorsan bey, gerçekten cömert biriymiþ. Öðle sýralarý idi, nur yüzlü iki zat kapýyý çaldý:
"Bunlar beyinin iþ ücretleridir. Eðer bundan sonra da iþine devam eder ve daha fazla çalýþýrsa, ücereti daha da artacaktýr" dediler ve taze kesilmiþ koyun eti, çeþit çeþit yiyecek, hiç tatmadýðým meyveler ve bir kese de altýn verdiler. Allah razý olsun o kimseden. Açlýktan artýk tahammülümüz kalmamýþtý.

Hanýmýndan bu sözleri dinleyen derviþ Allah'a þükredip, ibadetine devam etti....
Allah (c.c.) neye kadir deðil ki! ...