KÜÇÜK DENİZ FENERİNİN YÜREĞİ – Adnan ÖZER


Kıyıya indim
ve yüzleştim denizin yüzüyle.
Her şey hazırdı
güzel görüntülerim için,
boşluk, ışık ve zaman.

Küçük deniz fenerinin yüreği atar bu sularda.
Anların içinde, küçük, beyaz
an yumurtaları çatlar.
Köpük bezleri yarılır
denizin yüzünde.
Gürler ve yeşil yeleli boynunu çıkarır
deniz dibinin aslanı.

Patiryot balıkçıların dalgası gelir
kumlara sürtünmeye.
Kıyıya inerim
ve yüzleşirim denizin yüzüyle.

Her şey hazır burada
sevişgen cümlelerim için.
Taneyi samandan ayırmaya,
damlarda güneşin diliyle yalaşmaya,
köylere çıkan rüzgarın boş yatağı,
poyrazın topukladığı bir yelkenli gibi gıcırdayan
körfezin beli
ve küçük deniz fenerinin
çabuk pişman olan yüreği…

Kıyıya inerim
öpüşerek yuvarlanırım kumlarda,
kucakladığım bir dalga danteliyle.

Kıyıda çıplak ayaklı güneş
alıştığımız sabah gezisini yapar
ve ilk florya sürüsü yol alır
tavşanlı çalılıklara.

Resmi geçit gibi selamlayarak geçer
menevşe balıkları
küçük deniz fenerinin anısını.
Zamanın hızlı solukları sakinleşir…

Her şey hazırlanır böylece
nesne ötesi uçuşlara geçecek
imgeler için.

Ey şoseden geçen keten şapkalı yolcu!
Durup seyret bu uyumu;
her şey hazır burada
yaşam sevincin için.
Küçük deniz fenerinin yüreği atar bu sulurda
kötü niyetli bir çağa uymamak için.