TEK HECE
Var mý beni içinizde tanýyan?
Yaþanmadan çözülmeyen sýr benim.
Kalmasa da þöhretimi duymayan,
Kimliðimi tarif etmek zor benim…
Bülbül benim lisanýmla ötüþtü,
Bir gül için can evinden tutuþtu,
Yüreðime Toroslar’dan çýð düþtü,
Yangýnýmý söndürmedi kar benim…
Niceler sultandý, kraldý, þahtý,
Benimle deðiþti talihi, bahtý,
Yerle bir eyledim tac ile tahtý,
Akýl almaz hünerlerim var benim…
Kamil iken cahil ettim alimi,
Vahþi iken yahþi ettim zalimi,
Yavuz iken zebun ettim Selim’i,
Her oyunu bozan gizli zor benim…
Yeryüzünde ben ürettim veremi,
Lokman Hekim bulamadý çaremi,
Aslý için kül eyledim Kerem’i,
Ýbrahim’in atýldýðý kor benim…
Sebep bazý Leyla, bazý Þirin’di,
Hatrým için yüce daðlar delindi,
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi,
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim…
Ýlahimle Mevlana’yý döndürdüm,
Yunus’umla öfkeleri dindirdim,
Günahýmla çok ocaklar söndürdüm,
Mevla’daným, hayýr benim, þer benim…
Benim için yaratýldý Muhammed,
Benim için yaðdýrýldý o rahmet,
Evliyanýn sözündeki muhabbet,
Embiyanýn yüzündeki nur benim…
Kimsesizim, hýsmýmda yok hasmým da,
Görünmezim, cismimde yok resmim de,
Dil üzmezim, tek hece var ismim de,
Barýnaðým gönül denen yer benim…
Benim adým aþk.
CEMAL SAFÝ
BEN SANA MECBURUM
Ben sana mecburum bilemezsin
Adýný mýh gibi aklýmda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
Ýçimi seninle ýsýtýyorum.
Aðaçlar sonbahara hazýrlanýyor
Bu þehir o eski Ýstanbul mudur
Karanlýkta bulutlar parçalanýyor
Sokak lambalarý birden yanýyor
Kaldýrýmlarda yaðmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun.
Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
Ýnsan bir akþam üstü ansýzýn yorulur
Tutsak ustura aðzýnda yaþamaktan
Kimi zaman ellerini kýrar tutkusu
Bir kaç hayat çýkarýr yaþamasýndan
Hangi kapýyý çalsa kimi zaman
Arkasýnda yalnýzlýðýn hýnzýr uðultusu
Yer imleri