AFFETMEK VE DOSTLUK
Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir teklifte bulunur:
-"Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?"öğrenciler sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler.
-"O zaman" der.öğretmen."Bundan sonra ne dersem yapacağınıza söz verin".Öğrenciler bunu da yaparlar.
-"Şimdi yarın ki ödeviniz hazır olun.Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz."
Öğrenciler bu işten bir şey anlayamamışlardır.Ama ertesi sabah hepsini masasının üstünde patatesler ve torbalar hazırdı.Kendisini merakla bekleyen öğrencilerine şöyle der:
-"Şimdi,bugüne dek affetmeyi reddettiğiniz kişi için bir patates alını,o kişinin ismini o patatesin üstüne yazıp torbanın içine koyun."
Bazı öğrenciler üçer-beşer tane patates koyarken,bazıların torbaları neredeyse ağzına kadar dolmuştur,öğretmen, kendisine "peki şimdi ne olacak"?der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar:
-"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin,bu torbaları yanınız da taşıyacaksınız yattığınız yatakta,bindiğiniz otobüste,okuldayken sıranızın üstünde hep yanınız da olacak."
Aradan bir hafta geçmiştir.Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmiş olan öğrenciler şikayete başlarlar:
-"Hocam bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor."
"Hocam patatesler kokmaya başladı.Vallahi insanlar tuhaf bakıyorlar bana artık,hem sıkıldık hem yorulduk."
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verdi:
-"Görüyorsunuz ki affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz.Kendi ruhumuzada ağır yükler taşımaya mahkum ediyoruz.Affetmeyi karşımızda ki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz,halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir."