Her Gün Bir Ayet Bir Hadis 1

[korfez41]

20 – Ona en büyük mûcizeyi gösterdi.
21 – Fakat o buna “yalan” dedi ve isyan etti.
22 – Sonra sırtını dönüp Mûsâ’ya karşı bir çalışma içine girdi.
23-24 – Adamlarını topladı ve onlara: “Sizin en yüce rabbiniz benim!” dedi. [26,29; 7,127]
25 – Allah da onu dünyada da, âhirette de azaba çarptırdı.
26 – Bu da Rabbini sayacak kimselere bir ibret oldu.

* Nâziât Sûresi

[korfez41]

O halde Bizi anmaktan, bu Yüce Kitabımızı dinlemekten uzak duran ve dünya zevkinden başka bir şey istemeyen kimseleri sen de bir tarafa bırak!
30 – Onların bilgi seviyesi ancak bu kadardır; bildikleri bilecekleri budur.
Senin Rabbin, kimin yolundan saptığını, kimin doğru yolda yürüdüğünü pek iyi bilir.

* Necm Sûresi

[korfez41]

Kim iyilik yaparak kendini Allah’a teslim ederse, şüphesiz en sağlam kulpa tutunmuştur. İşlerin sonu ancak Allah’a varır.

Kur’an-ı Kerim Diyanet Meali Lokman Suresi 22. Ayet

[korfez41]

Yoksa Yüce Allah’ın izin vermediği birtakım şeyleri
kendilerine din diye kabul ettirmek isteyen putları mı var?
Şayet Allah’ın cezayı ertelemeye dair hükmü olmasaydı işleri çoktan bitirilmişti.
Zalimlere elbette gayet acı bir azap vardır.

* Şûrâ Sûresi

[korfez41]

Biz Hz. Peygamber (sav)`e kulak vermek ve itaat etmek şartıyla biat ederken “Gücünüzün yettiği şeylerde” diyordu.

Kütübü Sitte – Hadis No: 42

[korfez41]

Fakat sabredip (kendisine yapılan kötülüğü) bağışlayanın işi, işte bu, benimsenmeye değer işlerdendir.”

* Şûrâ sûresi (42), 43

[korfez41]

“ Kim, araziden haksız olarak bir karışlık yer alırsa, kıyamet günü, onunla yedi kat yere batırılır.”


(Buhari, Mezâlim 13)

[korfez41]

“Elini boynuna bağlayıp cimri kesilme, büsbütün de açıp tutumsuz olma, yoksa pişman olur, açıkta kalırsın”

* İsrâ sûresi (17),

[korfez41]

“Hakkında bilgin bulunmayan şeyin ardına düşme. Çünkü kulak, göz ve gönül, bunların hepsi, yaptıklarından sorumludur.”

* İsrâ sûresi (17), 36

[korfez41]

“Beyaz saçları yolmayın. Zira o beyaz saç, kıyamet günü müslümanın nûrudur.”

* Ebû Dâvûd, Tereccül 17; Tirmizî, Edeb 56; Nesâî, Zînet 13. Ayrıca bk. İbni Mâce, Edeb 25