MUNZUR DAÐLARINDA GÜLABÝOÐULLARI
Biz Gülabioðullarý olarak yüzlerce yýldýr var olmuþuz ve var olduðumuz sürece Munzur Daðlarý'na
yaslanmýþ, yüksek yaylalarýnda çadýr kurmuþ, buz gibi ayranlý çorbasýyla da karnýmýzý doyurmuþuz.
Munzur Daðlarý'ný yalçýn kayalýklarýyla gözümüzde hep dost görmüþ, o isyancý ruhumuzla bu haþin
daðlarý her zaman kendimize yoldaþ edinmiþ ve sýrdaþ bilmiþiz. Munzur Daðý öyle yüce bir daðdýr ki,
o heybétiyle taa ezelden beri yiðitlerin doðal kalesi olup, bu zamana kadar kendisine sýðýnan hiçbir
isyancýya ihanet etmemiþtir. Ýþte onun için Munzur Daðý bizim gözümüzde daðlarýn en delikanlýsýdýr.
Belki Munzur Daðlarý'nýn yüksek yaylalarý, yaban keçileri ve mis gibi kokan taze sütü, bizim bu güzel
yöreyi ebedi yurt edinmemizi gerektirmiþ; yoksa niye daha doðuya gitmemiþ ya da batýda durmamýþýz.
1938-1947 yýllarý arasýnda Malkara'da dokuz sene sürgünde kaldýðýmýzda, gurbét acýsýna daha fazla
dayanamayýp, tekrar hasretle doðduðumuz topraklara, Kemah'taki Brastik köyümüze geri dönmüþüz.
Munzur Daðlarý sert coðrafyasý, yüksek yaylalarý ve nefis kekik kokusuyla bize her zaman güven vermiþ
ve biz yýllarca burada çadýr kurup huzur içinde yaþamýþýz. Güneþin kutsal, rüzgarýn asi olduðu, ateþin suyla
söndürülemediði, insanlarýn zorla isyanlara, savaþlara ve sürgünlere mahkum edildiði, kartallarýn sarp
doruklarýna yuva yaptýðý, yazýn zirvelerinde karlarýn erimediði, kayalarýn geçit vermediði, yeþil vadisinde
Munzur Çayý'nýn aktýðý, Fýrat Nehri'nin geçtiði, yamaçlarýnda meþe aðaçlarýnýn yeþerdiði, yaban keçilerinin
otladýðý, ur kekliklerinin ötüþtüðü, Gülabi Aða'nýn Dersim'den kýl çadýrýyla gelip Kemah'ta Brastik köyünü
kurduðu ve burayý torunlarýna ebedi yurt olarak býraktýðý, Halil Aða'nýn deðirmencilik yaptýðý, Aziz Aða'nýn
kýratýný þahlandýrýp etrafa hükmederek yiðitliðiyle destan yazdýðý, yýllarca hep çakallarý titreterek yaþadýðýmýz
bu baþý dumanlý Munzur Daðlarý'nda her zaman aðýtlar yakmýþ, hüzünler beslemiþ ve türküler söylemiþiz.
Munzur Daðlarý yemyeþil doðasý, tertemiz havasý ve buz gibi soðuk sularýyla her zaman Brastikli baba
Halil için oðlu Aziz, oðlu Aziz için baba Halil gibi, anne Sýrma için kýzý Hatice, kýzý Hatice için anne Sýrma
gibi görünmüþ ve gözümüz yýllarca hep o baþý dumanlý Munzur Daðlarý'nda dolaþmýþ. Tabii ki gözümüzün
yükseklerde olduðundan deðil elbétte, yýllarca hep gurbét acýsýyla kavrulduðumuz için, belki o burkulan
yüreðimiz birazcýk sükûn bulur diye, her zaman hasretle bakmýþýz bu baþý dumanlý Munzur Daðlarý'na.
Munzur Daðlarý'nýn eteklerindeki Brastik köyünde, o çiçeklerin tertemiz kokusunda, kartallarýn yalçýn
kayalýklardan havalanýp, Gülabi'nin asaletindeki ve Aziz'in cesaretindeki yiðit insanlarýn, yüksek yaylalara
çýkýp, güne tandýr ekmeði, tulum peyniri ve filiz çayý ile merhaba dediði sabahý hangi yürek unutabilir.
Munzur Vadisi'ne gidip, o tertemiz havada, buz gibi bir kaynaktan gürül gürül akan Munzur Çayý'nda
suya girmenin, tereyaðýnda alabalýk yemenin ve isli demlikten çay içmenin keyfini ancak biz biliriz.
Biz Gülabioðullarý'nýn özgürlüðüne düþkün yiðit evlatlarý olarak, asýrlarca yaþadýðýmýz bu topraklarda,
haksýzlýða baþ eðmeyen karakterimizle, Munzur Daðlarý'na ne kadar da çok benziyoruz deðil mi?
Zaten bizi bilenler bilir, bilmeyenler ise artýk her yerde bilecek! "Munzur Daðlarý ses verdiði zaman!."
Ýbrahim SEVÝNDÝK
Yer imleri