Kendi hayatımı kendim çizmişim...
Yalan,hemde koca bir yalan
Prangaya vurulmuş ruhunla
Dramalarla dolu bir hayatı
Neden istesin ki insan.
Mahkumum yaşamaya
Zincire vurulmuş duygularımla
Ancak nefes alabiliyorum
Avutmak içinacılarımı.
Belki acılardandır isyanlarım
Belki çaresizliğimdendir
Umutsuzluğumdandır belki
Gözlerinde ölümü beklemek gibi.
Avuçlarım terliyor
Zavallı kalbim tutsak beynime
Kaçıp kurtulmak istiyorum kendimden,
Mahkum benliğimden,
Ruhumu sıkan zincirlerden
Kurtulmak istiyorum.
Şu an açıp pencerelerimi,
Haykırmak istiyorum sevdiğimi
cesaretsizliğimi kırabilmek,
Çaresizliğimi gömmek yüreğime.
Bu kadar zormu olur
Sevdiğimi söylemek gözlerine......