Öyle çok acımış ki yüreğim...
Öyle çok hasret kaldım ki sevdiğime, hani en çok sevdiğime...
Oyle dolmuşki seni yaşarken...
Param parça olmuşum...
Kan revan içindeyim...
Çaresi yok....
Öyle ya bu ayrılık imkansız sevgimin intiharına gebe...
Öyle ya bu sevmelerin sonu yok be tatlım...
Güneşim...
İnsanlar arasında adını söyleyememek kolay, yüzünü günlerce görmemek ya da sesini
duyamamak yaşamak kadar olmasa da ölmek kadar kolay...
Zor olan kendimle başbaşa kaldığımda başlıyor...
Maske takamıyorum, rol yapamıyorum kendimi kandıramıyorum...
Bir tek fotoğrafın olmasa da elimde...
Gözlerimden silemiyorum hayalimdeki seni...
Hiç hatırlamıyorum sesini en son ne zaman duydum ama..
En son duyduğum sesin kulaklarımda çınlıyor...
Engel olamıyorum bu çaresizliğie....
Seni herşeye rağmen sevmelerim bitmiyor...
Kalbime söz geçiremiyorum...
Seni sevmelerim bitmesin istiyorum...
Yüreğimdeki sen..
Hep sevgimle kal...