Ümit treninin son vagonuna uzattım elimi
Tutunamadım
Gökyüzünde kaybolup giden duman gibi
Silindi gözlerimden ümitlerim
Artık ağlamaya alışmalıyım
Hoşça kal
Hoşça kal yarın


Dumanını ciğerime çekip bıraktığım
Sigara gibi tüketim yarınları
Gecenin tam zifiriliğine
Çakılıp kalacağım yitirilmiş sabahlarımla
Ve şafak yarına vurduğunda
Yüreğimden vurulmuşçasına sesleneceğim
Hoşça kal
Hoşça kal yarın

Yaşayamadığım çocukluğum
Koynumda ağlamaklı şimdi
Sazın bam telindeki nağme gibi
Dokunur yüreğime
Kurşuna dizilir bir bir hatıralarım
Acısını hissettiğim anıları alın üstümden
Tadımsız sevdaları yaşamadım sayalım
Gözlerime işleyen bakışları da
Merhabanın hiç anlamı yok
Hoşça kal
Hoşça kal yarın

Can pazarında ucuzladı
Bir pula değmedi varımız
Anlamı bile kalmadı
Yürekte büyütülen kardelenlerin
Yaşandı vurgun gibi yıkımlar
Ümit çiçeklerini kokladığım günler
Silindi hatıralardan
Şafaklarda badısabam çiçeği gibi açan
Düşlerim kurudu
Şimdi hangi ayazdan kopup gelecek hüsran
Geriye dönüşün anlamı yok
Hatıralarla süsleyemem ki
Hoşça kal
Hoşça kal yarın

Bir mum gibi tükendi yarınlarım
Bir gölge gibi
Peşinden sürüklendim yaşamın
Lanet olsun
Yine körpe filizleri koparıldı yüreğimin
Yine şafağımı söküp aldı karanlıklar
Lanet olsun
Her yarını düşlediğimde
Yeniden dünü yaşamak gidiyor ağırıma
Bir daha hayallerimde bile olmayacak
Hoşça kal
Hoşça kal yarın