yolum yaklaşıyor artık yuvama
gördüm hertaraf bürünmüş gama
köyümüz neşeden öksüzdü ama
o kadar da kederli değildi hiçte


bendim buraların eski sahibi
işte ağladığım ağacın dibi
bu ağaç bir veda mendili gibi
sallanıp durmuştu bana gidişte

dağların çevrili beyaz bulutla
kırların örtülü yabani otla
suların ağlıyor hep aynı notla
tanıdım tadını vatansın işte