Teşekkur: 
Beğeni: 
sünnî Alevî Kardeşliği
Mehmet Şevket Eygi
24.01.2008
TÜRKİYE’deki Alevîlik meselesi halledilebilir mi?.. Benim samimî fikrim şudur: Tam manasıyla halledilemez. Bu işin halli (çözümü) mahşere kalmıştır. Mahkeme-i Kübra’da halledilir.
Alevîlik denilince ilk hatıra gelmesi gereken şey, bu cemaatın homojen bir yapıya sahip olmadığı gerçeğidir.
Namaz kılan, oruç tutan, kurban kesen Alevîler olduğu gibi, “biz Müslüman değiliz” diyenleri de vardır.
Tuncelili muhterem bir Alevî dedesi ile tanışmıştım (Hıdır Dede), Müslümanlık bakımından aramızda pek ayrılık yoktu.
Alevîliğin genelde yazılı bir kültürü yoktur, bu yüzden onu anlamak kolay değildir.
Aklı başında Sünnîlerle, aklı başında Alevîlerin yapmaları gerekenler şunlardır:
1. Türkiye gemisini batırmamak için sosyal barışı ve toplumsal mutabakatı sağlayacak şekilde çalışmak.
2. İki tarafı kızdıracak, üzecek, fitne ve fesat çıkartacak söylemlerden ve eylemlerden uzak durmak.
Alevîliği yeni bir din haline getirmek için çırpınanlar, bence yanlış yapıyorlar.
Sünnî kökenli bir solcu, “Ali’siz Alevîlik” adında kocaman bir kitap yazmıştı. Cemaatin, topluluğun adı Alevî ve adamcağız Hz. Ali’yi devreden çıkartmak istiyor. Ne büyük ve gülünç mantıksızlık!
Vaktiyle Avrupa’da birbirini gırtlaklayan Katoliklerle Protestanlar ekümenizm cereyanı içinde birleşmeye çalışırken, biz Müslümanların birbirimize düşman olmamız doğru mudur?
Sünnîler Alevîleri hor görmekten, onlara düşman gözüyle bakmaktan vaz geçmeli; onlar da Sünnîleri Yezid olarak görmemelidir.
İran’daki şiî rejim Türkiye Alevîlerini “Câferîleştirmek” için gizli açık yıllardan beri çalışıyor. Hiç şüphe yok ki, bunun için bol para da harcıyorlar. Böyle bir şey, ileride kardeş kavgasına yol açar. Niçin mı? Pakistan’a bakınız, orda maalesef Sünnî Müslümanlarla Şiî Müslümanlar birbirleriyle çekişip tepişiyorlar. Camiler bombalanıyor, Müslüman kanı akıyor...
Türkiye’de yaşayan Sünnî Müslümanlarla Alevî Müslümanlar, aralarındaki farklılığa ve ihtilaflara (çeşitliliklere) rağmen din ve iman kardeşidir. Farklılıkları esas alacağımıza kardeşliği esas alalım. Çünkü, yazımın başında belirttiğim gibi bizler hep birlikte Türkiye adında çok büyük bir gemide yolculuk yapmaktayız ve beyinsizlik ederek gemiyi delersek hepimiz boğulacağız.
Bundan yıllarca önce İstanbul Gazi mahallesinde üzücü hadiseler olmuştu. Durumu yatıştırmak için Arena programı yapımcısı Uğur Dündar bey, Sünnî kesimden bendenizi, Alevî kesimden Profesör İzzettin Doğan beyi programa davet edip konuşturmuştu. İkimiz de olumlu konuşup, fitne ve fesat yangınını söndürmeye yönelik sözler ettikti. Hep böyle olmalıyız. Hattâ bu programdan sonra, konuşmamdan çok memnun olan bir Alevî kardeşimiz (resmî bir kurumda motor tamircisi imiş) fakirhaneme gelerek beni tebrik etmişti.
Riyakarlık ve taqiyye yapılmasın. Sünnî Sünnîliğini, Alevî Alevîliği açıkça söylesin ama iki taraf kavga etmesin, çekişmesin, fitne ve fesat çıkartmasın.
Avrupa Birliği, Alevîleri azınlık statüsüne sokmak istiyor. Böyle bir şey Türkiye’nin parçalanmasına yol açar. Onların bu demokratik (!) tuzaklarına düşmemeliyiz.
Alevîlik konusunda Derin devletten ve AB’den para alan bir takım şahıslar ve kuruluşlar olduğu söyleniyor. İran’ın da bu konuda kesenin ağzını açtığına dair hayli rivayet ve karine var...
Kimseyi suçlamıyorum. Sünnî kesim içinde de, yabancı devletlerden para alanlar olabilir.
1979’da mı olmuştu, Kahramanmaraş’taki yüz kızartıcı katliam öyle kendi kendine olmuş bir facia değildir. Birileri bunu tertiplemişlerdir.
Sivas’taki katliam da derin kışkırtmalar neticesinde olmuştur.
Acaba Başbağlar köyünde camiden çıktıktan sonra vahşice katledilen zavallı Müslümanları kimler öldürdü, kimler öldürttü?
Bu memlekette ahlâk ve fazilet çok darbelendiği için her değerin rantı yeniyor. Sünnî kesimde nasıl din sömürücüleri, mukaddesat rantı yiyen alçaklar varsa, Alevî kesimde de Alevîliği istismar ve istihdam eden (sömüren, ticaretini yapan) adamlar ve gruplar vardır.
Benim çok iyi bildiğim bir husus vardır: Gerçek bir Alevî yüksek bir ahlâka sahiptir. Eline, diline, beline hakimdir.
On beş sene oldu sanıyorum. Manisa’dan iki muhterem Alevî ziyaretime geldiler, yayınladıkları kitapları hediye ettiler ve müsbet tutumum dolayısıyla beni tebrik ettilerdi. Bu da gösteriyor ki, Alevîler ile Sünnîler, barış ve uzlaşma içinde kardeşçe yaşayabilirler.
Sünnî ve Alevî Müslümanlar, iki İslâm büyüğünün ruhaniyetinin gölgesinde birleşebilirler: Hacı Bektaşı Velî ile Mevlâna Celalüddin Rumî...
Teolojik ihtilafları bir kenara bırakalım. Yukarıda arz ettiğim gibi bunların çözümü Rûz-i Mahşere kalmıştır.
Allah’a, Peygambere, Ehl-i Beyt’e olan bağlılık ve sevgimiz bizleri birleştirebilir.
Alevî kardeşlerim beni cemevine çağırırlarsa memnuniyetle giderim. Namaz vakti gelince bir köşede ibadet etmeme izin verirler elbet. Onlar da, arzu ederlerse camiye gelsinler (zaten bazıları geliyor). Sevgili Peygamberimiz, Hazret-i Ali Efendimiz, Ehl-i Beyt efendilerimiz zaten namaz kılarlardı.
Bu memlekette yıllardan beri birtakım Derin güçler Sünnîlerle Alevîleri birbirine düşman etmek ve çatıştırmak için şeytanî planlar yürüttüler. Böyle bir şey ne Sünnîlerin, ne de Alevîlerin yararınadır.
İsrail’in, Haçlıların, emperyalistlerin, G.Y.’lerin oyunlarına gelmeyelim, Hacı Bektaşı Velî efendimizin öğütlerini tutsak bu vatanda can ciğer olur, huzur, barış ve güvenlik içinde birlikte kardeşçe yaşayabiliriz.
Alıntı
Yer imleri