her adım yokluğumsun...




kendimi sakladım
bir temmuz sessizliğine
uzaklığına koştukça düşlerim
sen mi çıkıp gelmiştin
sokakları deniz kokan o kentte
dolanırken ayaklarım

menekşeler moru şaşırdı
karanfiller kırmızıyı
savrulurken cadde boyu
çalınmayan ezgilerim

oysa
hicranı her dem karaya vurdu gece
çözerken dalından birkaç yaprağı
sende yitip giden kuşlarım vardı
dokundukça gözlerime uçurum boyları
yağmura tutuldu çığlıklarım

aramaya yemin etmişken seni
her adım yokluğumsun

avuçlarımda dalgalar
limanı yitmiş
kendine gömüle gömüle
bu yüzden öyle sus pus
bir iklime tutunmuş
sürüklenip duruyor
kaybolmuş anılarım

hüznüme rüzgar olmuş kuytularım
seni ekledikçe uykusuz saatlere
benim sözlerim eksildi
günbatımlarında hep yüzüm
bir ayrılık şarkısı artık kimliğim...


Alıntı.