Söz Veriyorum Bende Kalacaksın.... Belki anlamıyorsun ama dünyana bu denli girdimse
sen izin verdin ve ben seni bulduğumda yüreğim bomboştu,yalnızdım,sevgisizdim...
yaşamın tüm benliğinde hayatı sürüp giderken seni buldum..seni sevdim..Biliyorum
kızıyorsun bana,bu kadar sardığım için seni.. Ama yapabileceğim hiçbirşey yok çünkü
seviyorum seni deli bir okyanus dalgası gibi..Şimdi gidiyorsun içimi şimdiden
acabalar sardı... senin sevgi dolu gözlerini görebilsem nasıl rahatlayacağım, ama
olmayacaksın..ben ne yapacağım sensiz buralarda..Ben senle hiç bilmediğim bir
zamanın, hiç yaşamadığım bir saatinde buldum kendimi..Hiç yaşamamıştım ki..
Kalplerimizin tik tak ları birleşti ilk defa zannediyorum..Bir yıldız gibi doğdun
dünyama yüreğime, aklıma ,tenime..Artık geceleri yıldızlara bakarak gelirken bir
başıma, başım yukarıda gülerek göz kırpıyorum zaman, zaman biliyor ve hissediyorum
ki sende bana gülümsüyorsun o an.. Seni çok seviyorum aşkım.. Seviyorum dediğim ilk
günden beri bendesin ve
son günüme kadar bende kalacaksın. Söz veriyorum.... Vakit, gecenin sonsuz
karanlığına bürünmüş. Binbir sıkıntı sarmış benliğimi. Bir yudum su diye inleyen
hasta gibi muhtacım seninle konuşmaya. Nerdesin? Uyur musun şimdi? Arasam, bir
sıcacık merhabana ihtiyacım var desem; ne dersin? Kızar mısın düşüncesini aklımdan
geçirmek istemiyorum.Çünkü dostumsun diye biliyorum.Elbette arayacaksın, dediğini
duyar gibi oluyorum. İçimi acabalar sardığında senin sevgi dolu gözlerini
görebilsem nasıl rahatlayacağım, ama yoksun. Varlığınla beni nasıl sarıyorsun, bir
bilsen. Maddeden ötesin. Hani pamuk şekeri vardır, yediğin an tadı damaklarına
yayılır ama anında yok olur. Sen sakın yok olma, sevgi tadında yaşa. Beni ben yapan
her ne varsa, sende de bunları gördüğüm için mi bu kadar bendesin? Bence sen,
varlığındaki değerlerle sensin,bence sen ruhuma uzattığın kementle varsın.
Acımdasın, sevincimde, gözyaşımda, uzanan elimin sıcaklığındasın. Uzaktayken nasıl
yanımda olabiliyorsun? Mutluluktan
uçacakken seni aramak ve sevincimi paylaşmak istiyorum. Acımda ben seni
arayamıyorum, yalnızlığın kalın kabuğuna çekilmek ve unutmak istiyorum dünyayı,
insanları. Ama sen... sen bırakmıyorsun. O derin dehlizde karanlıklar içinde bir
ışık var, o ışığa doğru bilinmez bir neden çekiyor beni. Gözyaşlarım çiçek oluyor
yüzümde ışıkla. Ve ellerimde çiçeklerle çıktığımda karşımda seni buluyorum. Kimsin
sen?