Gecenin ardinda kostum saatlerce... Gözlerimi hiç üstünden ayirmadan,
aglamadan ve hiç unutmadan amacimi.

Garip bir amaç, garip bir hedef ve bilinmeyenin ardindan geçisiveren hizli
saatler, akrepler ve yelkovan

Gökyüzünden bir yildiz daha kaydi ben kosarken gecenin ardindan. Bu yüzden
sasirdim hedefi. Tökezleyip düstüm. Hala onun pariltisiydi gözlerimde...
Büyüsüne kapilmis ayirmamistim gözümü. Alamiyordum gözlerimi esaretinden.
Bir savasimin baslangici olan bir yildiz kaymasiydi bu. Savasimlarin
getirdigi bir gülümseme; buruk...

Geceyi yitirirken ardindan son bir çigligimi ekleyebildim sadece kuyruguna
kayan yildizin... Giderken beni de al diye bagirdim. Duymadi...

Gitmisti çoktan yildiz. Belki bir daha dönmeyecekti. Belki bambaska bir
günes olup dogacakti yarin sabah baska bir geceye...


Karmasimlarin hesabi sorulamiyordu geceye. Karanlikti hersey ve gölgeler
ürkütücü birer hançer olmustu. Ben aglamistim. Sen duymamistin...

Bir çiglik daha ekledim geceye seni andigim zaman. Öyle derinden olabilirdi
ancak. Ve öyle derinden olabildi...

Son bir çigligimi ekleyebildim sonuna gecenin...

Seni kaybettigimi anladigim anda...

Yaraliydim... Kaybetmistim... Ve geceye son çigliklarimi eklemistim...

Seni özlemistim