Dostlar irmak gibidir
Kiminin suyu az, kiminin çok
Kiminde elleriniz islanir yalnizca
Kiminde ruhunuz yikanir boydan boya
Insanlar vardir; üstü nilüferlerle kapli,
Bulanik bir göl gibi...
Ne kadar ugrassaniz görünmez dibi.
Uzaktan görünüsü çekici, aldatici
Içine daldiginizda ne kadar yaniltici....
Ne zaman ne gelecegini bilemezsiniz;
Sokulmaktan korkarsiniz, güvenemezsiniz!
Insanlar vardir; derin bir okyanus...
Ilk anda ürkütür, korkutur sizi.
Derinliklerinde saklidir gizi,
Daldikça anlarsiniz, daldikça tanirsiniz;
Yaninda kendinizi içi bos sanirsiniz.
Insanlar vardir, coskun bir akarsu...
Yaklasmaya gelmez, alir sürükler.
Tutunacak yer göstermez beyaz köpükler!
Ne zaman nerede birakacagi belli olmaz;
Bu tip insanla bir ömür dolmaz.
Insanlar vardir; sakin akan bir dere...
Insani rahatlatir, huzur verir gönüllere.
Yaninda olmak basli basina bir mutluluk.
Sesinde, görüntüsünde tatli bir durgunluk.
Insanlar vardir; çesit çesit, tip tip.
Her biri baska bir karaktere sahip.
Görmeli, incelemeli, dogruyu bulmali.
Her seyden önemlisi insan, insan olmali...
Insanlar vardir; berrak, piril piril bir deniz.
Bosa gitmez ne kadar güvenseniz.
Dibini görürsünüz her sey meydanda.
Korkmadan dalarsiniz, sizi sarar bir anda.
Içi disi birdir çekinme ondan.
Her sözü içtendir, her davranisi candan...
Can Yücel
Yer imleri