Devenin sırtına bağlanıp çöle götürülerek aç susuz kaderine terkedilen inanmış* Allah ve Peygambere gönül bağlamış bir kadının bu vaziyette tebessüm etmesi* kelimeyle anlatılmayacak kadar anlamlı ve inkarcıların idrâkini aşacak ölçüde yücedir.

Açlıktan karnına taş bağlayıp bu acıklı halini anlatmayan ve rastladığı insanlara karşı kendisini tok gösteren bir mü'minin bu hareketi ne kadar asildir!. îslâm tarihine bu fazilet ölçüleri içinde nakşedilenler sayılmıyacak kadar çok* inkarcılar tarihinde ise böyleleri parmakla gösterilecek kadar azdır..

Tabiîni kiramdan Hilâl* bin Hısn anlatıyor:

—«Medine'ye* Resûlüllah (A.S.) Efendimizi gören gözleri görmeye geldim. Şehre girerken içimde derin bir hasret ve yüreğimi burkan bir özleyiş vardı:

Re¬sûlüllah (A.S.) Efendimizi dünya müyesser olmadı. Tek tesellim onu gören bahtiyar¬ları görmek ve Rahmet Peygamberinden görüp işittiklerini onlardan dinlemekti. Doğruca büyük sahabi Ebû Saîd el-Hudri (R.A.) Hazretlerinin evine gittim. Tatlı bir sohbet başladı* öyleki ikimiz de saatlerin geçtiğinin farkında değildik. Bir ara Ebû Saîd el-Hudri insanı duygulandıran şu olayı nakletti: «Bir gün sabahladığımda evimizde ağzımıza koyacak tek lokma nesnemiz bulunmuyordu. Akşamlayın da bir şey yi-yememiştim. Açlık canıma tak dedi. Dayanamadım* karnıma taş bağladım. Karım benim bu halimi görünce üzüldü* gözleri yaşardı ve bana Resûlüllah (A.S.) Efendimize gitmemi* yiyecek olarak bir şey istememi söyledi. Ben bunu uygun görmüyorum* dediğimde* falan ve filanın gidip Peygamber (A.S.)den bir şeyler istediklerini hatırlattı. Bunun üzerine cesaretlendim ve Mescid-i Saadete yöneldim. Bu sırada Resûlüllah (A.S.) içerideki cemaate hitab ediyordu. Yaklaştım* konuşmasının bitmesini bekledim derken sözü dilenmeye ve mecbur kalmadıkça başkasına el açmamaya getirdi: «Kim haramdan ve dilenmekten sakınırsa Allah onu İffetli kılar. Kim doygunluk gösterirse Allah onu zengin kılar. Bizden bir şey isteyene veririz ve fakat ona şu yolda tavsiyede bulunuruz. Kim bizden bir şey istemez* yüz suyu dökmez* doygun davranırsa* o* bizden bir şey isteyenden bize daha sevimlidir!»

Resûlüllah (A.S.) in bu sözlerini duyunca bir şey istemeden döndüm. Allah bana geniş rızık kapılarını açtı. O kadar ki ensardan hiç bir ailenin bizim kadar zengin olduğunu bilmiyorum.»