Çok Güzel Anlamlı Hikaye Lütfen Okuyun...

**ruzgarm** · 09-06-2006, 15:21

İki embriyo, bir ana rahminde...
>Her şeyden habersiz bekleşiyorlarmış, sudan bir beşiğin içinde...
>Sarılıp birbirlerine, karanlıkta uyumuşlar öylece...
>Haftalar geçmiş, ikizler gelişmiş.
>Elleri, ayakları belirginleşmiş.
>Gözleri çıktıkça meydana,
>İkisi de çevrede olup biteni fark etmiş...
>Ne rahat, ne güvenli bir dünyaymış bu...
>Sıcak, ıslak, sevgi dolu...
>"Öyle güzel bir dünyada yaşıyoruz ki" demişler, "...bize ne mutlu..."
>Gel zaman git zaman, çevreyi keşfe girişmişler.
>Bu karanlık dünyayı ve hayatın kaynağını deşmişler.
>Onları besleyip büyüten kordonu fark edince O kordonla kendilerini var
>eden Anne'lerine şükretmişler.
>Sonra başlamış bir varoluş tartışması:
>"Buraya nereden geldik, biz nasıl olduk" diye sormuş ikizler...
>"Annemiz" demiş biri, "O bizi var etti, bize can verdi."
>"Ne biliyorsun" diye itiraz etmiş öteki, "Sen hiç Anneni görmedin
>ki...":
>"Belki de o sadece zihnimizdedir. Anne inancı bizi rahatlattığı için
>uydurduğumuz bir şeydir."
>Süredursun ana rahmindeki tartışma, ikizler büyüyüp gelişmişler.
>Rahme sığmaz olup tekmeleşmişler.
>Artık parmakları ve kulakları varmış kerataların...
>Büyüdükçe anlamışlar ki, yolun sonu yakın...
>Gün gelecek, bu güzelim hayat bitecek;
>Karanlık bir yolculuk, onları bir başka diyara çekecek.
> Buradaki hayatımızın sonuna yaklaşıyoruz" diye fısıldamış ikizlerden
>biri efkarla...
> Ben gitmek istemiyorum" diye diretmiş öteki; "doyamadım ki daha
>hayata..."
>Ama mukadderat alnına yazılandır; dua et, belki doğumdan sonra
>hayat vardır."
>Sormuş karamsar olan:
>- Bir gün bize hayat veren kordon kesilecek. Ondan sonra
>başımıza neler gelecek?"
>Şiirle cevaplamış iyimser olan:
>"Birçok giden/ memnun ki yerinden/ çok seneler geçti/ dönen yok
>seferinden..."
>Ve günlerden bir gün, yer sarsılmış, duvarlar kasılmış.
>Dayanılmaz sancılarla ikizler beklenen günün geldiğini anlamış.
>Buruşuk kollarıyla birbirlerine son kez sarılıp vedalaşmışlar.
>Ve "ömrümüz bitti" diye çığlık çığlığa ağlaşmışlar.
>Azrail sandıkları bir el kesmiş onları hayata bağlayan kordonu, Ağlaya
>ağlaya karanlık bir koridordan öbür hayata çıkmışlar.
>Bu bir CAN DUNDAR Yazısıdır, hayatı sadece dünyadan ibaret sananlar
>gibi, yaşamlarının sadece ana rahminde olduğunu ve doğunca öleceklerini
>sanıyorlar..
>Kimbilir belkide bizde
>yanılıyoruz onlar gibi..
>Ölünce ölmüş değil,
>belkide doğmuş olacaz..
>Nerden bilebiliriz ki!