yolum yaklaşıyor artık yuvama
gördüm hertaraf bürünmüş gama
köyümüz neşeden öksüzdü ama
o kadar da kederli değildi hiçte
bendim buraların eski sahibi
işte ağladığım ağacın dibi
bu ağaç bir veda mendili gibi
sallanıp durmuştu bana gidişte
dağların çevrili beyaz bulutla
kırların örtülü yabani otla
suların ağlıyor hep aynı notla
tanıdım tadını vatansın işte
